Öncelikle merhaba beyler. Konuyu çok kısa şekilde özetleyip, yorumlarınızı bekleyeceğim.
(Bu arada bence ayrıl diyeceklerin yazmamasını rica ediyorum. Belki şuan blogdaki birçok kişi bu durumda olduğum için bana kızacak olabilir ama şuanda kızdan ayrılmak istemiyorum.)
İlişkiye başladığımız ilk 1- 1,5 ay boyunca her şey çok güzel gidiyordu. Fiziksel temas gayet iyiydi, konuşuyoruz, buluşuyoruz, gülüyoruz vs. vs. Ancak kız belli bir süre sonra buluşmalara bahane bulmaya başladı. Ha bazılarında gerçekten bir sorun olduğu için gelemiyordu, çok ciddi olmasa da, ortalama tehlikede denebilecek bir hastalığı var. "Hastayım, rahatsızlandım, üzgünüm gelemeyeceğim." tarzı bahanelerde bir sorun yoktu. Çünkü gerçekten bunu bahane olarak kullanacağını düşünmüyordum.
Neyse bir plan yaptım ve bunu ona söyledim. İlk hafta hastalandığından gelemedi, ki sonradan da gerçekten hastalandığını öğrendim. Aradan bir hafta geçti ve arayıp dedim ki "Geçen hafta yapamadığımız planı, bu sefer yapalım." O da "Tamam, dedi." Ben de gülelim diye "İnşallah hastalanmazsın." gibisinden bir şeyler dedim. Sonraki gün "Nereye geleyim?" gibisinden bir mesaj geldi. Ben de cevap verdim "İşte şu saatte şuraya gel." Sonra o saatte buluşacağımız yerde yoktu. 15 dakika sonra mesaj attım. "Neredesin?" Sonra aradan bir 15 dakika daha geçti. "Yarım saat oldu neredesin?" diye bir mesaj daha attım. Sonra aradım, başka biriyle görüşüyordu, sonradan öğrendim ki babasıymış. Neyse. Sonra 5-6 dakika sonra mesaj attı. "Kursum vardı, internetim ve dakikam yoktu. Seni arayamadım, mesajlarını da görmedim. Şimdi eve yeni geldim. O yüzden yazabiliyorum. Ben sana sabah bilmem kaçta mesaj atmışım sen bana saatler sonra mı cevap veriyorsun gerçekten çok teşekkür ederim." yazdı. Ben de "Rica ederim." yazdım.
Sonra aynı gün, arkadaş grubumuz vasıtasıyla gördük birbirimizi ama hâlâ soğuğuz. Eve giderken baş başa kalınca tartışmaya başladık. Cidden ağır sözler söyledi ki yaptığım en büyük hata ondan orada ayrılmamaktı. Ama ayrılmak istemiyordum. Neyse sonra ben gittim sarıldım buna vs. aramızda bir sorun kalmamıştı pek. Ama bu olaydan sonra bile bizim arkadaş grubumuzla olan buluşmalarımıza sürekli bahane bularak gelmemeye başladı. Aramız çok soğuk şuan. Telefonlarımı açmıyor, mesajlarıma çok geç cevap veriyor vs. Ama ayrılmıyor da. Sorun bu. Ayrılsa, bu kadar üzülmem. "Amaan." der geçerim. Ama ben ondan ayrılmak istemiyorum. O ayrılırsa yoluma bakarım. Ama bu kadar soğuk olmamıza rağmen ayrılmıyor. Aramızdaki sorunları da konuşamıyoruz. Sizce ne yapmalıyım?
(Bu arada bence ayrıl diyeceklerin yazmamasını rica ediyorum. Belki şuan blogdaki birçok kişi bu durumda olduğum için bana kızacak olabilir ama şuanda kızdan ayrılmak istemiyorum.)
İlişkiye başladığımız ilk 1- 1,5 ay boyunca her şey çok güzel gidiyordu. Fiziksel temas gayet iyiydi, konuşuyoruz, buluşuyoruz, gülüyoruz vs. vs. Ancak kız belli bir süre sonra buluşmalara bahane bulmaya başladı. Ha bazılarında gerçekten bir sorun olduğu için gelemiyordu, çok ciddi olmasa da, ortalama tehlikede denebilecek bir hastalığı var. "Hastayım, rahatsızlandım, üzgünüm gelemeyeceğim." tarzı bahanelerde bir sorun yoktu. Çünkü gerçekten bunu bahane olarak kullanacağını düşünmüyordum.
Neyse bir plan yaptım ve bunu ona söyledim. İlk hafta hastalandığından gelemedi, ki sonradan da gerçekten hastalandığını öğrendim. Aradan bir hafta geçti ve arayıp dedim ki "Geçen hafta yapamadığımız planı, bu sefer yapalım." O da "Tamam, dedi." Ben de gülelim diye "İnşallah hastalanmazsın." gibisinden bir şeyler dedim. Sonraki gün "Nereye geleyim?" gibisinden bir mesaj geldi. Ben de cevap verdim "İşte şu saatte şuraya gel." Sonra o saatte buluşacağımız yerde yoktu. 15 dakika sonra mesaj attım. "Neredesin?" Sonra aradan bir 15 dakika daha geçti. "Yarım saat oldu neredesin?" diye bir mesaj daha attım. Sonra aradım, başka biriyle görüşüyordu, sonradan öğrendim ki babasıymış. Neyse. Sonra 5-6 dakika sonra mesaj attı. "Kursum vardı, internetim ve dakikam yoktu. Seni arayamadım, mesajlarını da görmedim. Şimdi eve yeni geldim. O yüzden yazabiliyorum. Ben sana sabah bilmem kaçta mesaj atmışım sen bana saatler sonra mı cevap veriyorsun gerçekten çok teşekkür ederim." yazdı. Ben de "Rica ederim." yazdım.
Sonra aynı gün, arkadaş grubumuz vasıtasıyla gördük birbirimizi ama hâlâ soğuğuz. Eve giderken baş başa kalınca tartışmaya başladık. Cidden ağır sözler söyledi ki yaptığım en büyük hata ondan orada ayrılmamaktı. Ama ayrılmak istemiyordum. Neyse sonra ben gittim sarıldım buna vs. aramızda bir sorun kalmamıştı pek. Ama bu olaydan sonra bile bizim arkadaş grubumuzla olan buluşmalarımıza sürekli bahane bularak gelmemeye başladı. Aramız çok soğuk şuan. Telefonlarımı açmıyor, mesajlarıma çok geç cevap veriyor vs. Ama ayrılmıyor da. Sorun bu. Ayrılsa, bu kadar üzülmem. "Amaan." der geçerim. Ama ben ondan ayrılmak istemiyorum. O ayrılırsa yoluma bakarım. Ama bu kadar soğuk olmamıza rağmen ayrılmıyor. Aramızdaki sorunları da konuşamıyoruz. Sizce ne yapmalıyım?
