- Katılım
- 28 Kasım 2020
- Mesajlar
- 61
- Tepkime puanı
- 139
- Yaş
- 24
- Şehir
- Kütahya
"Görünen o ki; mükemmellik, artık ekleyecek hiçbir şey kalmadığında değil, çıkaracak hiçbir şey kalmadığında elde ediliyor." Bu söz başlıkta adı geçen yazara aittir. Bu sözden çok hoşlanırım ve bu yazımda kısa da olsa yazarın bu deyişinden neden hoşlandığımı sizlerle paylaşacağım.
Söylenen bu sözü; Antoine’nin çok sevdiğim ve keyif alarak okuduğum Küçük Prens kitabının okumasından sonra yazar hakkında oluşan merakımı gidermek için internette gezindiğim sıralarda keşfetmiştim. Yanlış hatırlamıyorsam, bu cümleyi kitapla ilgili bir soruya yanıt olarak vermiş. Sorulan soruyu hatırlayamıyorum ama çok bir önemi yok, Antoine’nun böyle söylemesinin nedeni Küçük Prens’in ilk yazdığı halinin aslında şu anki 96 sayfalık halinden oldukça fazla olmasıymış. Aldığı bir tavsiye üzerine kitaptan ana hikâyeye hizmet etmeyen her şeyi çıkarmış, cümlelerini kısaltsa da anlamlarını o kısa sözlerde korumayı başarmış ve günümüze bu harika eseri bizlere bırakmış. Yukarıdaki sözün yazarın kendi hayatındaki yansımasını böylece görmüş oluyoruz.
Benim bu sözü beğenmemin nedeni ise kendimce çıkardığım anlamda; bence mükemmellik çoğu kişi tarafından o kadar çok abartılıyor ki, mükemmel olmak için varlarını yoklarını her yolu mubah görerek harcamayı göze alabilenler var. Ama unuttukları şey kendilerine ne kadar şey ekleseler de aradıkları mükemmelliğe o şekilde ulaşamayacak olmaları. Çünkü fazlalıklarından en başta hiç kurtulmadılar ki, bu yüzden de en başından beri yanlış eklemeler ve düzenlemeler yaptılar, kendilerini saf halleriyle asla tanıma cesareti gösteremediler ve sonunda koca bir çöp yığını haline dönüşmekten kurtulamadılar…
Sizin varsa böyle sevdiğiniz güzel sözler, paylaşın da biz de nasiplenelim
Söylenen bu sözü; Antoine’nin çok sevdiğim ve keyif alarak okuduğum Küçük Prens kitabının okumasından sonra yazar hakkında oluşan merakımı gidermek için internette gezindiğim sıralarda keşfetmiştim. Yanlış hatırlamıyorsam, bu cümleyi kitapla ilgili bir soruya yanıt olarak vermiş. Sorulan soruyu hatırlayamıyorum ama çok bir önemi yok, Antoine’nun böyle söylemesinin nedeni Küçük Prens’in ilk yazdığı halinin aslında şu anki 96 sayfalık halinden oldukça fazla olmasıymış. Aldığı bir tavsiye üzerine kitaptan ana hikâyeye hizmet etmeyen her şeyi çıkarmış, cümlelerini kısaltsa da anlamlarını o kısa sözlerde korumayı başarmış ve günümüze bu harika eseri bizlere bırakmış. Yukarıdaki sözün yazarın kendi hayatındaki yansımasını böylece görmüş oluyoruz.
Benim bu sözü beğenmemin nedeni ise kendimce çıkardığım anlamda; bence mükemmellik çoğu kişi tarafından o kadar çok abartılıyor ki, mükemmel olmak için varlarını yoklarını her yolu mubah görerek harcamayı göze alabilenler var. Ama unuttukları şey kendilerine ne kadar şey ekleseler de aradıkları mükemmelliğe o şekilde ulaşamayacak olmaları. Çünkü fazlalıklarından en başta hiç kurtulmadılar ki, bu yüzden de en başından beri yanlış eklemeler ve düzenlemeler yaptılar, kendilerini saf halleriyle asla tanıma cesareti gösteremediler ve sonunda koca bir çöp yığını haline dönüşmekten kurtulamadılar…
Sizin varsa böyle sevdiğiniz güzel sözler, paylaşın da biz de nasiplenelim
