Alfaloji Forum

Sitemizde şu anda bakım yapılmaktadır. Üyelik istekleri ve konular bakım sonrasında onaylanacaktır.

çocukluk travmalarım

Katılım
24 Mart 2020
Mesajlar
27
Tepkime puanı
21
Şehir
Çanakkale
merhaba.Şuan bunu neden yazıyorum bilmiyorum.Belki de tamamen anonim olduğum için.Bir dizi izledim.''intihar etmem için 13 sebep''.Korkutucu dimi?
Değişme kararı aldığımdan beri bir sürü kendini geliştirme yolu aradım.Bir çok kaynaktan bir çok şey öğrendim.Yaklaşık 2 senedir kendimle farkındalığım var ve sorunları hep nasıl utanmamı geçiririm,nasıl özgüvenli olurum,nasıl kızlarla-erkeklerle iletişimde daha iyi olurum sorularını cevaplayarak arıyordum.Hiçbir zaman iyi de ben nasıl böyle oldum dememiştim.

Bu dizide lisede zorbalığa uğrayan bir kız ,gün geçtikçe hayatının daha da kötü hale geldiğini izliyoruz.İnsanların bilerek veya bilmeyerek(çoğu zaman bilerek) nasıl zorbalık yaptığını anlatıyor.Diziye başladım ve ilk bölümden itibaren izledikçe içimde bir şeyler oluştu.Dayanamadım bi oturuşta tüm bölümleri izledim.Ve gördüm ki ben küçüklüğümde hep zorbalığa uğramışım.Her zaman bunun üstünü örtmüşüm.Görmezden gelmişim.Ama bilinçaltı affeder mi içimde bi yerde kalmış.Dizi sahneleri aktıkça beynimdeki film rulosu çalışmaya başladı.Hepsi birer birer önüme geldi ve gördüm.Neden özgüvensiz olduğumu gördüm.Oradaki küçük beni gördüm,üzgündü.İnsanların gülmek için kendiyle dalga geçmesinden bıkmıştı,herkesi kendi gibi sanıp kullanılmaktan bıkmıştı ve en önemlisi korkusuz olamamaktan bıkmıştı.''istediğimi yapmazsan seni döverim'' dövsene,gerçekten hadi vursana en fazla ne kaybederdim.Belki bi morluk.Eminim hiçbir bok yapamayacaktı.Ama korkağın tekiydim.Sanırım başka detaylar da var ama kimene.Bu yazıyı kim ne yapsın?

Bu aydınlanmayı yaşamalı mıydım bilmiyorum.Bok gibi hissediyorum.Keşke böyle bi diziye denk gelmeseydim.Artık geçmişi değiştiremediğim gibi geleceği nasıl değiştirebileceğimi de bilmiyorum.Şu ana kadar kendimi kandırmışım.Beynime işlenmiş gibi hissediyorum o eziklik duygusu.

Her neyse dostlarım.Size söylemek istediğim;suan hangi yaşta olursanız olun insanlara iyi davranın.Gerçekten dikkat çekmek istiyorsanız bunu kalitenizle gösterin.Sizin için basit gelen şeyleri bir de başkaları için düşünün.

okuduğunuz için teşekkür ederim.
 
merhaba.Şuan bunu neden yazıyorum bilmiyorum.Belki de tamamen anonim olduğum için.Bir dizi izledim.''intihar etmem için 13 sebep''.Korkutucu dimi?
Değişme kararı aldığımdan beri bir sürü kendini geliştirme yolu aradım.Bir çok kaynaktan bir çok şey öğrendim.Yaklaşık 2 senedir kendimle farkındalığım var ve sorunları hep nasıl utanmamı geçiririm,nasıl özgüvenli olurum,nasıl kızlarla-erkeklerle iletişimde daha iyi olurum sorularını cevaplayarak arıyordum.Hiçbir zaman iyi de ben nasıl böyle oldum dememiştim.

Bu dizide lisede zorbalığa uğrayan bir kız ,gün geçtikçe hayatının daha da kötü hale geldiğini izliyoruz.İnsanların bilerek veya bilmeyerek(çoğu zaman bilerek) nasıl zorbalık yaptığını anlatıyor.Diziye başladım ve ilk bölümden itibaren izledikçe içimde bir şeyler oluştu.Dayanamadım bi oturuşta tüm bölümleri izledim.Ve gördüm ki ben küçüklüğümde hep zorbalığa uğramışım.Her zaman bunun üstünü örtmüşüm.Görmezden gelmişim.Ama bilinçaltı affeder mi içimde bi yerde kalmış.Dizi sahneleri aktıkça beynimdeki film rulosu çalışmaya başladı.Hepsi birer birer önüme geldi ve gördüm.Neden özgüvensiz olduğumu gördüm.Oradaki küçük beni gördüm,üzgündü.İnsanların gülmek için kendiyle dalga geçmesinden bıkmıştı,herkesi kendi gibi sanıp kullanılmaktan bıkmıştı ve en önemlisi korkusuz olamamaktan bıkmıştı.''istediğimi yapmazsan seni döverim'' dövsene,gerçekten hadi vursana en fazla ne kaybederdim.Belki bi morluk.Eminim hiçbir bok yapamayacaktı.Ama korkağın tekiydim.Sanırım başka detaylar da var ama kimene.Bu yazıyı kim ne yapsın?

Bu aydınlanmayı yaşamalı mıydım bilmiyorum.Bok gibi hissediyorum.Keşke böyle bi diziye denk gelmeseydim.Artık geçmişi değiştiremediğim gibi geleceği nasıl değiştirebileceğimi de bilmiyorum.Şu ana kadar kendimi kandırmışım.Beynime işlenmiş gibi hissediyorum o eziklik duygusu.

Her neyse dostlarım.Size söylemek istediğim;suan hangi yaşta olursanız olun insanlara iyi davranın.Gerçekten dikkat çekmek istiyorsanız bunu kalitenizle gösterin.Sizin için basit gelen şeyleri bir de başkaları için düşünün.

okuduğunuz için teşekkür ederim.
Dostum olur öyle şeyler hayatın tuzu biberi bunlar. Kendini geliştirmeye başla kavgadan korkuyorsan dövüş sporuna yazıl. Falan kendi kendine otur düşün her anlamda geliştir kendini Fiziki olarak ve mental olarak. Son bir sözle kapatıyorum
Ey Can dertliyim Diye gezme senin derdini nimet sayanlar da var !
 
Çocukluğumda fiziksel özelliğimden dolayı ben de çok zorbalığa maruz kaldım ve bu anıları hiçbir zaman unutamadım, sen de artık unutamayacaksın. Bu kötü bir şey değil geçmişte ne olduysa oldu, bu olaylar senin şuan ki kişiliğini yarattı. Sevsen de sevmesen de seni sen yapan en büyük etkenlerden biri bu travmalar ve geçmişe gidip olanları engelleyemezsin, keşke hiçbiri yaşanmasaydı ama yapacak bir şey yok. Şu an geçmişteki olayları hatırlamak sana acı veriyor olabilir ama belki de bu acı senin gelecekte acı çekmeni engelleyecek. Son olarak bu sözü de bırakayım:

Sadece geçmiş geleceği etkilemez, gelecekte geçmişi etkiler.
 
Geçmişi geleceği çok düşünme anda kal. Şu anda yaptıkların senin geleceğini etkileyecek zaten. Beynine işlenmiş eziklik hissini yine beynine işlemen gereken güçlülük hissiyle bastırırsan -ilk başta kendini kandırıyormuşsun gibi olacaktır.- bir süre sonra gerçekten güçlü bir kişilik olma yolunda ilerleme kat ettiğini fark edeceksin.

Anda kal, anın tadını çıkar, geleceğini şimdiden şekillendirmeye başla. Bütün bunları yaparken Bursaspor’a destek olmayı geçmişten ders çıkarmayı unutma.
 
O tür anılar bende daha çok hırs, değişme hissi oluşturuyor.S*ktir et birçoğumuz öyle şeyler yaşadık.
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
Üst