- Katılım
- 24 Mart 2020
- Mesajlar
- 27
- Tepkime puanı
- 21
- Şehir
- Çanakkale
merhaba.Şuan bunu neden yazıyorum bilmiyorum.Belki de tamamen anonim olduğum için.Bir dizi izledim.''intihar etmem için 13 sebep''.Korkutucu dimi?
Değişme kararı aldığımdan beri bir sürü kendini geliştirme yolu aradım.Bir çok kaynaktan bir çok şey öğrendim.Yaklaşık 2 senedir kendimle farkındalığım var ve sorunları hep nasıl utanmamı geçiririm,nasıl özgüvenli olurum,nasıl kızlarla-erkeklerle iletişimde daha iyi olurum sorularını cevaplayarak arıyordum.Hiçbir zaman iyi de ben nasıl böyle oldum dememiştim.
Bu dizide lisede zorbalığa uğrayan bir kız ,gün geçtikçe hayatının daha da kötü hale geldiğini izliyoruz.İnsanların bilerek veya bilmeyerek(çoğu zaman bilerek) nasıl zorbalık yaptığını anlatıyor.Diziye başladım ve ilk bölümden itibaren izledikçe içimde bir şeyler oluştu.Dayanamadım bi oturuşta tüm bölümleri izledim.Ve gördüm ki ben küçüklüğümde hep zorbalığa uğramışım.Her zaman bunun üstünü örtmüşüm.Görmezden gelmişim.Ama bilinçaltı affeder mi içimde bi yerde kalmış.Dizi sahneleri aktıkça beynimdeki film rulosu çalışmaya başladı.Hepsi birer birer önüme geldi ve gördüm.Neden özgüvensiz olduğumu gördüm.Oradaki küçük beni gördüm,üzgündü.İnsanların gülmek için kendiyle dalga geçmesinden bıkmıştı,herkesi kendi gibi sanıp kullanılmaktan bıkmıştı ve en önemlisi korkusuz olamamaktan bıkmıştı.''istediğimi yapmazsan seni döverim'' dövsene,gerçekten hadi vursana en fazla ne kaybederdim.Belki bi morluk.Eminim hiçbir bok yapamayacaktı.Ama korkağın tekiydim.Sanırım başka detaylar da var ama kimene.Bu yazıyı kim ne yapsın?
Bu aydınlanmayı yaşamalı mıydım bilmiyorum.Bok gibi hissediyorum.Keşke böyle bi diziye denk gelmeseydim.Artık geçmişi değiştiremediğim gibi geleceği nasıl değiştirebileceğimi de bilmiyorum.Şu ana kadar kendimi kandırmışım.Beynime işlenmiş gibi hissediyorum o eziklik duygusu.
Her neyse dostlarım.Size söylemek istediğim;suan hangi yaşta olursanız olun insanlara iyi davranın.Gerçekten dikkat çekmek istiyorsanız bunu kalitenizle gösterin.Sizin için basit gelen şeyleri bir de başkaları için düşünün.
okuduğunuz için teşekkür ederim.
Değişme kararı aldığımdan beri bir sürü kendini geliştirme yolu aradım.Bir çok kaynaktan bir çok şey öğrendim.Yaklaşık 2 senedir kendimle farkındalığım var ve sorunları hep nasıl utanmamı geçiririm,nasıl özgüvenli olurum,nasıl kızlarla-erkeklerle iletişimde daha iyi olurum sorularını cevaplayarak arıyordum.Hiçbir zaman iyi de ben nasıl böyle oldum dememiştim.
Bu dizide lisede zorbalığa uğrayan bir kız ,gün geçtikçe hayatının daha da kötü hale geldiğini izliyoruz.İnsanların bilerek veya bilmeyerek(çoğu zaman bilerek) nasıl zorbalık yaptığını anlatıyor.Diziye başladım ve ilk bölümden itibaren izledikçe içimde bir şeyler oluştu.Dayanamadım bi oturuşta tüm bölümleri izledim.Ve gördüm ki ben küçüklüğümde hep zorbalığa uğramışım.Her zaman bunun üstünü örtmüşüm.Görmezden gelmişim.Ama bilinçaltı affeder mi içimde bi yerde kalmış.Dizi sahneleri aktıkça beynimdeki film rulosu çalışmaya başladı.Hepsi birer birer önüme geldi ve gördüm.Neden özgüvensiz olduğumu gördüm.Oradaki küçük beni gördüm,üzgündü.İnsanların gülmek için kendiyle dalga geçmesinden bıkmıştı,herkesi kendi gibi sanıp kullanılmaktan bıkmıştı ve en önemlisi korkusuz olamamaktan bıkmıştı.''istediğimi yapmazsan seni döverim'' dövsene,gerçekten hadi vursana en fazla ne kaybederdim.Belki bi morluk.Eminim hiçbir bok yapamayacaktı.Ama korkağın tekiydim.Sanırım başka detaylar da var ama kimene.Bu yazıyı kim ne yapsın?
Bu aydınlanmayı yaşamalı mıydım bilmiyorum.Bok gibi hissediyorum.Keşke böyle bi diziye denk gelmeseydim.Artık geçmişi değiştiremediğim gibi geleceği nasıl değiştirebileceğimi de bilmiyorum.Şu ana kadar kendimi kandırmışım.Beynime işlenmiş gibi hissediyorum o eziklik duygusu.
Her neyse dostlarım.Size söylemek istediğim;suan hangi yaşta olursanız olun insanlara iyi davranın.Gerçekten dikkat çekmek istiyorsanız bunu kalitenizle gösterin.Sizin için basit gelen şeyleri bir de başkaları için düşünün.
okuduğunuz için teşekkür ederim.