Sabah kahvaltıdan sonra günün haberlerine göz gezdirdi. Ardından, güzel kahvesini yudumlarken Osmanlı Tarihi ile ilgili bir kitap okudu. Akşama doğru, uzayla ilgili bir belgesel izledi. Akşam yemekten sonra, kişisel gelişimle ilgili birkaç makale okudu. Gece yatmadan önce, dinle ilgili bir tartışma programı izleyip uykuya daldı.

Tanıdık geldi mi? Evet evet biziz bu. Boş beleş işlerle uğraşmak istemeyip, sürekli zamanını entelektüel işlerle harcamak isteyen biz. Ama artık farkettim ki bu iş böyle yürümüyor.

Elini kirletmeden kurban kesemezsin.

Yüzeysel bir şekilde olmuyor bu işler. İlgilendiğin konunun detayına gireceksin. Ben bu konuyu biliyorum birader! Diyebileceksin.

Bugün İslam Tarihi çalış, yarın uzay öğren… Gelin bohçası gibi tıkma hepsini aynı zamana.

Bölümlere ayır, parçala konuyu, derinine in. Bugün İslam Tarihinde, Abdulmelik dönemini öğreneceğim. Yarın Marsın iklim özelliklerini öğreneceğim vb.

İmam-ı Gazali’ye, İhya-i Ulum adlı büyük eserini nasıl bir çalışmayla yazdığını sormuşlar. Bir zamanda; yalnız bir bölüm, bir konu, bir mesele üzerinde çalıştı demiş.
Öyle maymun iştahıyla ondan ona zıplayıp, yalapşap değil.

Bir ana dalda ve bir de yan dalda uzmanlaşmak önemli.

Ama maalesef biz Türk milleti olarak özelliğimiz her konuda fikrimiz var ama asla uzmanlığımız yok. Memlekette herkes uzay bilimcisi, savaş teorisyeni, ekonomist, doktor, siyasetçi, teknik direktör ama işte kıymetleri bilinmiyor.

Ciddi ciddi "para basıp borçlarımızı ödeyelim" diyen, "amarigaya iki füze sallayım ayağını denk alsın" diyen tipler var.