Belki bu hayatta ki en zor mücadeledir insanın kendi duygularıyla verdiği mücade ne kadar uğraşırsan uğraş değişmez duygular benliginle sanki savaştadır duyguların ve hep benliğin kaçar,kaybeder hep galip gelen duyguların olur sanki bir kod gibidir şifresi girilince o duygu ortaya çıkar ne kadar güvenmicem desenizde güvenirsiniz duygular benliğine düşmandır sana zulm edeni seversin ama iyiliği asla. Stockholms sendromu yaşarsın her gün dedim ya kod gibi şifreyi girince sendromu yaşıyorsun bir filmdeki alıntı gibi "insanoglu hocam iyiliği unutuyor" duygular unutturuyor ama kötülüğü asla akşam yatağa girdiğin zaman duygular getirir aklına seni ezeni sana kötülük yapanı ama sana kötülük yapan seni bir gülümsettiği zaman severdin onu o gece uyutmayan duygular sevdirirdi sana karmaşık duygular. Hiç bir zaman anlayamazsın çoğunlukla ne oldu bana boyle ne yaptım ben dersin ama asla anlayamazsın sanki bir şey seni içten içe olduruyodur ve bunları hepiniz yasadınız kısaca bu savaşı kazanan hayatı kazanır belki