Merhaba dostlarım
Erkek olmak zordur..
21.yüzyıla bakıp yadırgamayın hemen..
Primat döneminden sanayi devrimine kadar erkekler
Yemek için avlanırken öldü..
Klanına saldırıldı öldü..
Savaşlara katıldı öldü..
Hastalandı öldü..
Ailesini koruyorken öldü..
Vahşi doğada hayat zordu
Kadın güçsüz erkek güçlüydü
Fiziksel gücün önem ifade ettiği dönemlerden 21.yüzyıldaki paranın güç sayıldığı döneme kadar erkek hep zoru yaşadı..
Bakmayın son 30 yıldaki kadının ev ekonomisine katkısına
Öncesinde böyle bir durum yoktu..
Tüm yük erkeklerin üstündeydi
Bide bunun üstüne erkek güçlü olmalıydı !
Ağlamamalıydı !
Mızmızlanamazdı !
Birinden medet umamazdı !
Şikayet edemezdi !
Düşse bile kalkmak zorundaydı !
Bir çoğunuz bunları yaşamadınız
O kendi ayakları üzerinde duran erkeği yaşamadınız
Ailenizle yaşıyor,onların himayesinde gözetiminde duruyor
Akşam eve geldiğinizde annenizin yaptığı yemeği yiyorsunuz..
En iyi ihtimalle ailenizle yaşayıp çalışıyorsunuz...
Kendi ayaklarınız üzerinde durmadınız !
Benim bu durumu tatmam henüz 18 yaşına basmama 20 gün varken gerçekleşti..
Evdeki büyük bir kavgadan sonra
Babamla ters düştüm
"Evimden git"dedi
Gururluydum..cesurdum
Laf yutamazdım..Annemin tüm çabasına rağmen ertesi gün
Bavulumu hazırladım ve cebimde 200 tl ile evden çıktım
Nereye gideceğimi bilmiyordum..
Ne yapcağımı.
Ne yiyeceğimi..
Elbiselerimi nerde yıkayacağımı..
Başımı sokacak bir evim yoktu
Yada yanında yaşayabileceğim bir babaannem, yalnızdım..
Daha önce yaz tatilinde çalışmak için,arkadaşım bodruma gitmişti..
Bende giderim dedim.
Otogara gidip 120 tlye bir bilet aldım..ve saatleri beklemeye başladım.
O otogarın soğuk bankında
Hayatı düşünüyor,yaşadığım zorlukları anlamlandırmaya çalışıyordum.
Sıcak yatağımdan kalkıp yaptığım kahvaltı geliyordu aklıma
Gece yarısı izlediğim film'
Acıkınca kendi damak zevkime göre hazırladığım tost'
Saatler geçti otobüs geldi
Atladım yerime oturdum
Ve yolculuk başladı..
Saatler anlamsız ve boş geçiyordu
Sonunda vardım kalıcak bir yerim yoktu akşam saatleriydi
Bavulumu alarak sahile gittim
Ve orada uyudum..
Gecenin ayazı ruhuma işledi
Yalnızlığın,kimsesizliğin derin acısını yaşadım.
Ertesi gün kalktım ve iş buldum
Hemen başladım işe..
Bir oda verdiler it bağlasan durmaz
Orayı bir cennete çevirdim
Sürekli çalışıyor şikayet etmeden
Kendimi hayatın akışına bırakıyordum..
Komi olarak girdiğim yerde
En kıdemli barmen olana kadar durmadım.
9 ay tam 9 ay gecemi gündüzüme katarak kimsesizliğin derin sularında yalnızlığın yorgunluğuyla
Kendi ayaklarımın üzerinde durabilmenin müthiş zevkiyle yaşadım..
Günün birinde telefonum çaldı
Arıyan babamdı
"Oğlum artık eve gel,üzme bizi"
Gururumun ve gücümün tesiri aileme de işlemişti o anlık çıkan sözün pişmanlığını yaşıyordu babam..
Ama görevimi tamamlamıştım
Ayaklarımın üzerinde duruyordum
Ve bu yıllar boyu sürse dahi asla pes edemezdim..
Eve döndüm hayatımın müthiş değişimine şahit oldum
Bir çocuk olarak çıktığım eve
Bir Erkek olarak dönmüştüm..
Artık ne kimseye eyvallahım
Ne de umutsuzluğa kapıldığımda
Ağlayacağım bir durum kalmıştı
Hayatın bu silesine verdiğim cevap
Erkekçe ve mertçe olmuştu..
Teşekürler baba
Sayende Adam olmuştum..
