- Katılım
- 8 Temmuz 2018
- Mesajlar
- 23
- Tepkime puanı
- 47
- Şehir
- İstanbul
Bilindiği üzere erkeklerin büyük çoğunluğu fap yani diğer adıyla mast yapmaktadır. Kimisi bundan rahatsızlık duymayıp hayatlarını olan seyrinde sürdürüyor kimisi de buna aşırı derecede bağımlı oluyor.
Bağımlı olan bireyler genel olarak kendilerini bundan dolayı duygusal olarak zayıf, güçsüz, yorgun, depresif, mutsuz, değersiz ve sevilmeyen biri olarak görmekte.
Etrafımda tanıdığım kimi insanlarla bu konuyu konuşup incelediği zaman şunları gördüm : 2 arkadaşım arada sırada haftada 2 kere videolar eşliğinde izliyor. Normal seyrinde hayatlarını sürüyorlar. Tabi başka sorunları varsa bilemem. 1 arkadaşım dindar ve hiç yapmıyor ve bu kişi çok bir hayat amacı olmayan, onu yapmam bunu etmem diyen bir tip. Ben ise bırakmaya çalışan ve yaptıkça daha çok içine batan biriyim.
Kitap okur, spor yapar, gezerim ve çalıştığım işletim var. Fakat gel gör ki pmo yaptığımda kendimi haz veren şeyler içinde buluyorum fastfood, oyun vb boş faaliyetler. Kendimi kıymetsiz bir et parçası, cahil, asosyal, loser bir tip olarak görmeye başlıyorum. Merak ettiğim konu şu: Pmo yu hiç yapmayanlar ve hayatından tamamen bırakmış olanlar hayatımın en doğru şeyini yaptım diyebiliyor mu? Keşke daha önce bırakmış olsaydım dhaa başarılı ve daha sağlam birisi olurdum diye düşünen var mı? Ayrıca bırakma konusunda tavsiyeleri olanların fikirlerine açığım.
Bağımlı olan bireyler genel olarak kendilerini bundan dolayı duygusal olarak zayıf, güçsüz, yorgun, depresif, mutsuz, değersiz ve sevilmeyen biri olarak görmekte.
Etrafımda tanıdığım kimi insanlarla bu konuyu konuşup incelediği zaman şunları gördüm : 2 arkadaşım arada sırada haftada 2 kere videolar eşliğinde izliyor. Normal seyrinde hayatlarını sürüyorlar. Tabi başka sorunları varsa bilemem. 1 arkadaşım dindar ve hiç yapmıyor ve bu kişi çok bir hayat amacı olmayan, onu yapmam bunu etmem diyen bir tip. Ben ise bırakmaya çalışan ve yaptıkça daha çok içine batan biriyim.
Kitap okur, spor yapar, gezerim ve çalıştığım işletim var. Fakat gel gör ki pmo yaptığımda kendimi haz veren şeyler içinde buluyorum fastfood, oyun vb boş faaliyetler. Kendimi kıymetsiz bir et parçası, cahil, asosyal, loser bir tip olarak görmeye başlıyorum. Merak ettiğim konu şu: Pmo yu hiç yapmayanlar ve hayatından tamamen bırakmış olanlar hayatımın en doğru şeyini yaptım diyebiliyor mu? Keşke daha önce bırakmış olsaydım dhaa başarılı ve daha sağlam birisi olurdum diye düşünen var mı? Ayrıca bırakma konusunda tavsiyeleri olanların fikirlerine açığım.