- Katılım
- 23 Temmuz 2018
- Mesajlar
- 208
- Tepkime puanı
- 1,037
- Şehir
- Ankara
"Şiirimiz karadır abiler"
Sultanın gidişi ile dağılmış bir okyanus vardı. Ne içtiği sudan tat alır olmuştu ne de gezdiği sokaklardan. Oysa önceden her adımında içine mutluluk ve huzur dolardı. Ne değişmişti ki dedem? Nerede hata yapmıştık? Hangi mazlumun ahını almıştık? Ne ile sınanıyorduk? Bu kaderimin bir cilvesi miydi? Ben hiç mutlu olamayacak mıydım? Sahi gerçekten mutluluk var mıydı? Mutluluk dediğimiz şey bir anlık sevinçler miydi? İnsanların masalımsı uydurmaları mıydı?
Çok zormuş be albayım. En değer verdiğin insanın yokluğunu iliklerine kadar hissetmen çok zormuş be albayım...
Gelir dalgın bir cambaz.
Geç saatlerin denizinden.
Üfler lambayı.
Uzanır ağladığım yanıma.
Danyal yalvaç için.
Aşağıda bir kör kadın.
Üniversiteye hazırlanıyordum değil mi? Kim takardı ki üniversiteyi? Tüm hayatımı yalan etmiştim. Tek bir doğru soru yapmamıştım sanırım. O sınava da bizimkiler üzülmesin diye girmiştim. Çünkü maddiyattan öte bana hep maneviyat daha çekici gelmişti.. Çok filmlerin, Romanların veya dizilerin etkisinde kalmıştık belki de... Belki de dedemin anlattığı o eski kadınların sevgisini yaşamak istemişimdir... Belki de kimine göre pire için yorgan yakmışımdır.
Okyanus gerçek hayata adım atıyordur. Hayat tokatlarını bir bir vurmaya başlamıştır. Ta ki kendisine gelene dek vurmaya devam edecektir. Bakalım başrolümüz ne kadar akıllanacak.
İlerleyen partlarda iş ortamları ve beraberinde gelişen olayları anlatacağım. Çorap değiştirir gibi bir sürü işe girdim çıkmışımdır artık akrabaların alay konusu olmuştum
Bu part ile ölmediğimi hatırlatmak istemişimdir
Bana her şeyin öğrenilerek yaşanacağını öğrettiler. Yaşanırken öğrenileceğini öğretmediler. Bir insan sürekli yumruk yer mi ya! Biri de çıkıp “ya beyler vurmayın tamam öldü işte adam” demiyordu. Nefes alıyor olmam yaşadığım anlamına gelmiyordu. Ne de olsa Balık olsam vapur çarpardı.
Hevesimi kırdılar. Küçükken de kırılmıştı bir kere. Sonra kırık çıkıkçıya götürdüler, bir türlü düzelmedi. Hevesim yanlış kaynadı Albayım. Hep yanlış şeylere heves ettim.
