yaklaşık yarım saat önce arkadaşlarımla bahçede otururken bir mesaj aldım. ortaokuldan beridir yakın olduğum, sürekli vakit geçirdiğim, son zamanlar da daha az görüştüğüm arkadaşım, dün sebenini bilmediğim bir konu hakkında sinirlenmiş ve beyninde bulunan kitleyle alakalı bir durumdan beyin kanaması geçirmiş ve yoğun bakıma alınmış. kendisi daha 18 yaşında ve son 1 yıldır kendine çok büyük çeki düzen vermiş aklı başına gelmiş bir kardeşimdi. kendisinin durumu kritikmiş ve umut yok denmiş. oysa ki yazın beraber festivallere gitmek için plan yapmıştık. son zamanlarda da kendimi depresif hissettiğim bir dönemdeyken böyle acı bir haber almak beni hep üzdü hemde yeni bir bakış açısı geliştirmemi sağladı. arkadaşlar hayatın ne getireceği kimin canının ne kadar emanet kalacağı hiç belli değil. şu bilmem kaç günlük dünya da ona buna kafayı takıp kendimizi üzmemize değmez. böyle durumlardan ders çıkarıp, ömrümüz bitene kadar hayatın tadını çıkarmaya kendimizi zorlamamız lazım, onun yerinde bende olabilirdim ve gencecik hayatımda adam akıllı elle tutulur birşey gerçekleştiremeden gözlerimi yumabilirdim. imkanınzı varken hayatın keyfini sonuna kadar çıkarın arkadaşlar. siktir edin problemler sadece ilüzyondan ibaret her kötü gün güzel günlere ebedir demişler. hayatın tadına bakmaya çalışın arkadaşlar...

Belki de bu durum başka bir şeyin işaretidir, bu Dünya'nın ''geçiçi'' olduğunun farkına varıp, farklı alanlara yönelmelisindir.

Bir gün öleceğimizi idrak edip ona göre yaşamalıyız.

bende 7 ay önce yakın arkadaşımı kaybetmiştim. özünde acı olaylar ama algılayabilene farkındalık kazandırır her zaman. önce kendimizin hayatımızın sonrada sevdiklerimizin ve bazı şeylerin değerini hatırlatıyor ve anlıyoruz. kardeşimiz için en iyisi olur umarım