Alfaloji Forum

Sitemizde şu anda bakım yapılmaktadır. Üyelik istekleri ve konular bakım sonrasında onaylanacaktır.

Heyecan nasıl yenilir

Katılım
30 Ekim 2020
Mesajlar
4
Tepkime puanı
5
Yaş
25
Şehir
Konya
Bu konuda izlediğiniz bı yol varmı heyecanınızı nasıl yeniyorsunuz veya sokakta parkta vb gördüğünüz bı kızın sizden hoşlandığını nasıl anlıyorsunuz . Muhtemelen boyumdan dolayı sokakta birçok kızla bakıştığım çok oluyor , yanına gittiklerimden de ters bı tepki almadım ama genede insan kendini bı garip hissediyor .
Son 1.5 senedir üniversitenin son senesi olması , staj, pandemi , para biriktirecem vesaire derken . Bı kızla merhaba merhabam bile olmadı . Birisiyle tanışacak enerjiyide bulamıyorum kendimde . Neyse böyle işte. Bir içimi döküyum dedim
 
heyecan kötü bir şey değil yenmeye çalışma heyecanlanmazsak muhtemelen hayat çok sıkıcı olurdu o yüzden heyecanını kabul et onu sev ve konuşmak istediğin kızla konuş
 
Heyecanı yenemezsin. Heyecanı yenmeye çalışırken heyecan üstüne heyecan eklersin. İlk başlarda hep olacak.
 
Heyecanlı olup çok saçmalamazsan aslında heyecan iyi bir şeydir ve yaptığın minik hataları tatlı bile gösterebilir karşı taraf için. O yüzden yenmeye değil sadece dozunda yaşamaya bak. Heyecan genelde belirsizlikten olur "kızın yanına gitsem ne tepki alırım iyi mi kötü mü?" gibi ancak gidip merhaba dediğinde zaten sonucu öğrendiğim için kontrol etmesi güç bir heyecan kalmıyor bu yüzden ekstra bir şey yapmıyorum. Dozunda yaşadağın her duygu seni güçlendirir. İyi forumlar dostum.
 
heyecan yenmen gereken bir düşman değil, hayattan keyif almanı sağlayacak biricik dostundur. o seni kontrol ederse yapacağın işi de yapamazsın, elin ayağın birbirine dolaşır FAKAT sen onu kontrol etmeyi öğrenirsen, ÜSTÜNE BASARAK SÖYLÜYORUM: onu yenmek, yok etmek, öldürmek DEĞİL; KONTROL EDEBİLMEK! işte bunu öğrenebilirsen, heyecan sana hizmet etmeye başlar ve heyecanlandığın işi heyecanlanmadığına göre katlarca daha iyi yapmanı sağlar. hayattaki tüm duyguların işlevi budur: sana hizmet etmek. ama sen onları kendine düşman belleyip onlarla savaşmaya çalışırsan, gerçek dünyaya ayırman gereken enerjiyi içeride kendinle savaşmaya ayırırsan; kendi önüne görünmez-soyut soyut-gerçekte var olmayan engeller koyarak hayat standardını inanılmaz düşürmüş olursun. NEFES ALDIĞIN MÜDDETÇE HİÇBİR DUYGUNU ASLA YOK EDEMEZSİN, HİÇBİR HİSSİNLE SAVAŞA GİRİP GALİP AYRILAMAZSIN. sorduğun soru "kendi kendimi savaşta nasıl yenebilirim?" ile tamamen aynı şey, kendinde olanı kontrol etmeyi öğrenmek yerine onu yok etmeyi arzuluyorsun. heyecan ve diğer tüm duygular hepimizde var, bütün insanlarda. AMA DAVRANIŞLARIMIZA ETKİ ETMEYECEK DOZDA. senin farkınsa sadece biraz fazla olması. yani yapman gereken şey heyecanını yok etmeye çalışmak değil, gereksiz fazlalıktan kurtulmak, onu yararına kullanmayı öğrenmek. sen normalsin, sadece biraz aşırısın. fakat tutup da bir duyguyu yenmeye, yok etmeye çalışırsan; o duygu tıpkı suyun altına itmeye çalıştığın top gibi şiddetle yüzeye çıkacak, belki de sıçrayacak. eğer "nasıl yenebilirim?" sorusunun cevabını arıyorsan cevap: intihar. fakat bence cevabını aradığın soru: "nasıl kontrol edebilirim, nasıl bana hizmet etmesini sağlayabilirim?" bunun cevabı da yukarıda yazıyor. bu durumdayken derdin kızlar DEĞİL, kendini geliştirmek olmak zorunda. yapabilecek olsaydın üniversitede geçen o kadar yılda yapardın. burada alacağın en baba tavsiye olsa yine de sana kendini geliştirmediğin için kapasitenin dışında kalan şeyi yaptıramaz.
 
heyecan yenmen gereken bir düşman değil, hayattan keyif almanı sağlayacak biricik dostundur. o seni kontrol ederse yapacağın işi de yapamazsın, elin ayağın birbirine dolaşır FAKAT sen onu kontrol etmeyi öğrenirsen, ÜSTÜNE BASARAK SÖYLÜYORUM: onu yenmek, yok etmek, öldürmek DEĞİL; KONTROL EDEBİLMEK! işte bunu öğrenebilirsen, heyecan sana hizmet etmeye başlar ve heyecanlandığın işi heyecanlanmadığına göre katlarca daha iyi yapmanı sağlar. hayattaki tüm duyguların işlevi budur: sana hizmet etmek. ama sen onları kendine düşman belleyip onlarla savaşmaya çalışırsan, gerçek dünyaya ayırman gereken enerjiyi içeride kendinle savaşmaya ayırırsan; kendi önüne görünmez-soyut soyut-gerçekte var olmayan engeller koyarak hayat standardını inanılmaz düşürmüş olursun. NEFES ALDIĞIN MÜDDETÇE HİÇBİR DUYGUNU ASLA YOK EDEMEZSİN, HİÇBİR HİSSİNLE SAVAŞA GİRİP GALİP AYRILAMAZSIN. sorduğun soru "kendi kendimi savaşta nasıl yenebilirim?" ile tamamen aynı şey, kendinde olanı kontrol etmeyi öğrenmek yerine onu yok etmeyi arzuluyorsun. heyecan ve diğer tüm duygular hepimizde var, bütün insanlarda. AMA DAVRANIŞLARIMIZA ETKİ ETMEYECEK DOZDA. senin farkınsa sadece biraz fazla olması. yani yapman gereken şey heyecanını yok etmeye çalışmak değil, gereksiz fazlalıktan kurtulmak, onu yararına kullanmayı öğrenmek. sen normalsin, sadece biraz aşırısın. fakat tutup da bir duyguyu yenmeye, yok etmeye çalışırsan; o duygu tıpkı suyun altına itmeye çalıştığın top gibi şiddetle yüzeye çıkacak, belki de sıçrayacak. eğer "nasıl yenebilirim?" sorusunun cevabını arıyorsan cevap: intihar. fakat bence cevabını aradığın soru: "nasıl kontrol edebilirim, nasıl bana hizmet etmesini sağlayabilirim?" bunun cevabı da yukarıda yazıyor. bu durumdayken derdin kızlar DEĞİL, kendini geliştirmek olmak zorunda. yapabilecek olsaydın üniversitede geçen o kadar yılda yapardın. burada alacağın en baba tavsiye olsa yine de sana kendini geliştirmediğin için kapasitenin dışında kalan şeyi yaptıramaz.

Acı gerçekler iyidir , teşekkür ederim
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
Üst