- Katılım
- 8 Ağustos 2019
- Mesajlar
- 16
- Tepkime puanı
- 3
- Yaş
- 29
- Şehir
- Ankara
Bir ilişkiye başlarken alfa şekilde başlıyorum. Ama eğer karşı taraftan hoşlandıysam süreç beni o kadına karşı saplantılı bir hale getiriyor. Özellikle beni zorlayan şeyleri elde etme konusunda daha çok gözüm kararır, ilişkilerde de böyle oluyor . Kızla bu ilişki zorluysa mesela daha çok o kıza saplanıyorum betalaşıyorum. Şu an yaşadığım bir örnekle açıklayım durumu;
Şu an dijital ortamda tanıştığım ve konuştuğum biri var. Uzun zamandır konuşuyorduk. Sık sık kavga ediyorduk egoist tavırlarımdan dolayı. Egoist tavırlarım da karşı tarafta egoistlik sezersem meydana geliyor, normalde yok. Bu da ilişkiyi zorlu hale getirmişti. Daha önce tartışmıştık "güle güle" falan demişti ben de birkaç laf edip konuşmayı kesmiştim. Bir süre sonra tekrar döndüm kendisine. Bugün yine tartıştık. En son kız artık bunaldı sürekli tartışmaktan. Yeter çok sıkıldım mesaj atma gibi şeyler söyleyerek engelledi. Bu engel beni onu elde etme konusunda daha çok gözümü kararttı ve kendimden utanacağım kadar saplantılı şekilde farklı hesaptan kendisine tekrar ulaşarak yazdım, "çok sıkıldım bu tartışmalardan" falan dedi "tamam sıkmıyorum artık" falan diyerek ikna ettim. Okey yazarım 2 saat sonra şu an işim var dedi ve şu an bekliyorum, o yazdığında hangi kafayla konuşacağımı bilmiyorum. Yaptığım şeyin ne kadar hatalı olduğunun farkındayım kendimden utanıyorum bu halde yazışmaya devam edemem. Ama yazışmasam da kafayı takmış durumda olduğum için duramayacağım, eğer yazışırsam da bu duruma düştüğüm için yine rahatsız olacağım. Şu an ne yaparsam yapayım rahatsız olacağım kısaca.
Bu özelliğimden de nefret ediyorum ve nasıl kurtulacağımı bilemiyorum.
Edit:
İlginç bir ekleme yapayım sesli olarak da konuştuk ama fotoğrafını görmedim henüz hiç kendisinin. Yani saplantı yapmam çok saçma bu durumda. Konuşmasından, sohbetinden, akıllı biri olmasından etkilendim. Ama yüzünü görsem soğuyabilirim bile belki. Buna rağmen bir saplantı.
Her konuştuğum insanla da böyle olmuyor tabii ki. Basit olan ilişkilerde konuşmayı ben kesiyorum çoğu zaman.
Şu an dijital ortamda tanıştığım ve konuştuğum biri var. Uzun zamandır konuşuyorduk. Sık sık kavga ediyorduk egoist tavırlarımdan dolayı. Egoist tavırlarım da karşı tarafta egoistlik sezersem meydana geliyor, normalde yok. Bu da ilişkiyi zorlu hale getirmişti. Daha önce tartışmıştık "güle güle" falan demişti ben de birkaç laf edip konuşmayı kesmiştim. Bir süre sonra tekrar döndüm kendisine. Bugün yine tartıştık. En son kız artık bunaldı sürekli tartışmaktan. Yeter çok sıkıldım mesaj atma gibi şeyler söyleyerek engelledi. Bu engel beni onu elde etme konusunda daha çok gözümü kararttı ve kendimden utanacağım kadar saplantılı şekilde farklı hesaptan kendisine tekrar ulaşarak yazdım, "çok sıkıldım bu tartışmalardan" falan dedi "tamam sıkmıyorum artık" falan diyerek ikna ettim. Okey yazarım 2 saat sonra şu an işim var dedi ve şu an bekliyorum, o yazdığında hangi kafayla konuşacağımı bilmiyorum. Yaptığım şeyin ne kadar hatalı olduğunun farkındayım kendimden utanıyorum bu halde yazışmaya devam edemem. Ama yazışmasam da kafayı takmış durumda olduğum için duramayacağım, eğer yazışırsam da bu duruma düştüğüm için yine rahatsız olacağım. Şu an ne yaparsam yapayım rahatsız olacağım kısaca.
Bu özelliğimden de nefret ediyorum ve nasıl kurtulacağımı bilemiyorum.
Edit:
İlginç bir ekleme yapayım sesli olarak da konuştuk ama fotoğrafını görmedim henüz hiç kendisinin. Yani saplantı yapmam çok saçma bu durumda. Konuşmasından, sohbetinden, akıllı biri olmasından etkilendim. Ama yüzünü görsem soğuyabilirim bile belki. Buna rağmen bir saplantı.
Her konuştuğum insanla da böyle olmuyor tabii ki. Basit olan ilişkilerde konuşmayı ben kesiyorum çoğu zaman.
Son düzenleme: