Bu konuya sizler için biraz psikolojik biraz felsefik birazda sosyolojik durumlar neticisinde yaklaşacağım. Emin olun sizler şu an okuduğunuz bu yazı dizisini bitirdiğinizde neden hiçbir şekilde mutlu olamayacağınızı çok rahat bir şekilde anlayacaksınız.
Yıllar önce Aristo'nun şu sözüyle başlamak belki de en doğrusu olacak; "Mutlu olmak için önce mutsuz olmak gerekir."
Senden şu an okumayı bırakmanı istiyorum ve neden böyle bir şey söylemiş olduğunu anlamaya çalışman için 1 dakika zaman veriyorum.
Bu fikri yıllar sonra harika bir biçimde temellendirerek ortaya atacak bir adam olacak. Ve o adam tarihin gördüğü Kant'tan sonraki en büyük filozofu yaratacak.
Schopenhauer arzularımız üzerine konuşurken şu cümlenin üzerinde sıkça durur; "Her tatmin edilmiş arzu bir yenisini doğuracaktır."
Kendinize bir bakın, ilk kez telefonunuzu aldığınızda, ilk kez bilgisayarınızı aldıklarında ya da büyük bir üniversiteyi kazandığında nasıl sevinmiştin değil mi. Ama ne oldu? Arzun tatmin edildi. Senin mutluluk adını verdiğin şey sadece bir isteğin karşılığını bulmasıydı. Sadece bu kadardı. Sen bir şey istemiştin ve karşılığını bulmuştun.
Sizlere açıkça mutluluk dediğimiz şeyin yalnızca kısa sürekli zevkler olduğunu söyleyeceğim. Mutlu olamazsınız, yalnızca bir ok gibi geri çekilir ve fırlatılmadan geri eski halinize gelirsiniz. Bu da sizleri mutlu yapmaz. Zaten eskiden olduğunuz hale geri getirir. Ama bizler bunu mutluluk olarak isimlendiririz. Bu da bizi bu yazı dizisine başladığımız noktaya getirir; Mutlu olmak için gerekli olan mutsuzluk haline.
Sizden yalnızca düşünmenizi istiyorum, neden en çok çaba sarfedenler kazandığı taktirde en mutlu insanlar oluyor? Ya da çaba sarfetmeden şeylere sahip olan insanlar neden çaba sarfedenlere nazaran daha mutsuz? Siz güzelim taze beyninizi yormayın ben söyleyeyim; Çünkü oku ne kadar çok gerersen bıraktığında ok ilk haline gelmek için çok daha fazla yol katedecektir.
Şimdi mutluluk olarak adlanıdırdığımız ufak olaylara gelelim. Çünkü gerçekten okumanızı değil anlamanızı istiyorum.
Çok çalışıp terfi aldın. Tamam mutlu musun? Evet.
Peki 5 yıl sonra da mutlu olacak mısın bulunduğun konumdan?
Olmayacaksın.
Neden mi?
Çünkü; Özünde bencil bir varlıksın. Bunun için Nietzsche'nin harika bir sözü vardır; "İnsanın her eylemi kendisine yöneliktir."
Daha fazlasına isteyeceksin. Bak ilk Schopen'e geldik. Tatmin edilen arzu yeni bir arzu doğuracak. Ve bu hiçbir zaman sona ermeyecek.
Sizlere bu konu hakkında çok detaylı yazı girerdim. Ama saat geç ve ben yorgunum. Sizlere kilit isimler veriyorum, onları araştırın bakın çok daha iyi anlayın. Ama umarım neden mutlu olamayacağını da anlamışsındır.
Şu sorunun da cevabını vermeden gitmeyeyim.
Peki böylesine mutsuzluk hali bizleri pesimizm ve nihilizm bataklığına götürmez mi?
Evet götürür.
Ama aşmalısınız.
Aşmak zorundasınız.
Gerçekleri yadsımalısınız.
Bu gerekli.
Anlamı olmayan bir hayat içerisinde, başkaları tarafından yazılmış kodlar dahilinde yaşamamızı sürdürüyoruz. Emin olun beklediğiniz gibi kimse bizi gökten izlemiyor.
O yüzden kasmayın o kadar. Bilinçsiz yadsımak her zaman daha iyidir. Ama sen red pill i aldın. Bunları görüp aşman gerekiyor.
Mutluluk senin problemin olmasın, zaten olamazsın.
Acıyı sev, çünkü kafanı nereye çevirirsen çevir sadece o var.
Ve kendi anlamını yarat.
Bunu yapabilirsin.
Sonunda öleceksek niye yaşıyoruz deme?
Çünkü zaten öleceksin bi göreyim de en azından.
Neyse,
Hayyam'ın şu sözleri ile bitireyim yazımı "Uyan, uyumak için önünde sonsuzluk var."
Yıllar önce Aristo'nun şu sözüyle başlamak belki de en doğrusu olacak; "Mutlu olmak için önce mutsuz olmak gerekir."
Senden şu an okumayı bırakmanı istiyorum ve neden böyle bir şey söylemiş olduğunu anlamaya çalışman için 1 dakika zaman veriyorum.
Bu fikri yıllar sonra harika bir biçimde temellendirerek ortaya atacak bir adam olacak. Ve o adam tarihin gördüğü Kant'tan sonraki en büyük filozofu yaratacak.
Schopenhauer arzularımız üzerine konuşurken şu cümlenin üzerinde sıkça durur; "Her tatmin edilmiş arzu bir yenisini doğuracaktır."
Kendinize bir bakın, ilk kez telefonunuzu aldığınızda, ilk kez bilgisayarınızı aldıklarında ya da büyük bir üniversiteyi kazandığında nasıl sevinmiştin değil mi. Ama ne oldu? Arzun tatmin edildi. Senin mutluluk adını verdiğin şey sadece bir isteğin karşılığını bulmasıydı. Sadece bu kadardı. Sen bir şey istemiştin ve karşılığını bulmuştun.
Sizlere açıkça mutluluk dediğimiz şeyin yalnızca kısa sürekli zevkler olduğunu söyleyeceğim. Mutlu olamazsınız, yalnızca bir ok gibi geri çekilir ve fırlatılmadan geri eski halinize gelirsiniz. Bu da sizleri mutlu yapmaz. Zaten eskiden olduğunuz hale geri getirir. Ama bizler bunu mutluluk olarak isimlendiririz. Bu da bizi bu yazı dizisine başladığımız noktaya getirir; Mutlu olmak için gerekli olan mutsuzluk haline.
Sizden yalnızca düşünmenizi istiyorum, neden en çok çaba sarfedenler kazandığı taktirde en mutlu insanlar oluyor? Ya da çaba sarfetmeden şeylere sahip olan insanlar neden çaba sarfedenlere nazaran daha mutsuz? Siz güzelim taze beyninizi yormayın ben söyleyeyim; Çünkü oku ne kadar çok gerersen bıraktığında ok ilk haline gelmek için çok daha fazla yol katedecektir.
Şimdi mutluluk olarak adlanıdırdığımız ufak olaylara gelelim. Çünkü gerçekten okumanızı değil anlamanızı istiyorum.
Çok çalışıp terfi aldın. Tamam mutlu musun? Evet.
Peki 5 yıl sonra da mutlu olacak mısın bulunduğun konumdan?
Olmayacaksın.
Neden mi?
Çünkü; Özünde bencil bir varlıksın. Bunun için Nietzsche'nin harika bir sözü vardır; "İnsanın her eylemi kendisine yöneliktir."
Daha fazlasına isteyeceksin. Bak ilk Schopen'e geldik. Tatmin edilen arzu yeni bir arzu doğuracak. Ve bu hiçbir zaman sona ermeyecek.
Sizlere bu konu hakkında çok detaylı yazı girerdim. Ama saat geç ve ben yorgunum. Sizlere kilit isimler veriyorum, onları araştırın bakın çok daha iyi anlayın. Ama umarım neden mutlu olamayacağını da anlamışsındır.
Şu sorunun da cevabını vermeden gitmeyeyim.
Peki böylesine mutsuzluk hali bizleri pesimizm ve nihilizm bataklığına götürmez mi?
Evet götürür.
Ama aşmalısınız.
Aşmak zorundasınız.
Gerçekleri yadsımalısınız.
Bu gerekli.
Anlamı olmayan bir hayat içerisinde, başkaları tarafından yazılmış kodlar dahilinde yaşamamızı sürdürüyoruz. Emin olun beklediğiniz gibi kimse bizi gökten izlemiyor.
O yüzden kasmayın o kadar. Bilinçsiz yadsımak her zaman daha iyidir. Ama sen red pill i aldın. Bunları görüp aşman gerekiyor.
Mutluluk senin problemin olmasın, zaten olamazsın.
Acıyı sev, çünkü kafanı nereye çevirirsen çevir sadece o var.
Ve kendi anlamını yarat.
Bunu yapabilirsin.
Sonunda öleceksek niye yaşıyoruz deme?
Çünkü zaten öleceksin bi göreyim de en azından.
Neyse,
Hayyam'ın şu sözleri ile bitireyim yazımı "Uyan, uyumak için önünde sonsuzluk var."
