Şarkısız olmaz play tuşuna basalım.

İyiliğin sonunda nankörlük görme devrine hoşgeldiniz. Kulaklardan şu sözleri duyar gibiyiz; O kadar çok nankörlük gördüm ki iyilik yapmaya korkuyorum! Nankörlükte bir ihanettir. Vefalı insan bir çok zararınıza da görse bir iyiliğinizi unutmaz. Nankör insan bir zararınızı görse bütün iyiliklerinizi unutur. Evet dostlar çağımızın sorunu değil mi? Şöyle bir düşünün bakalım çevrenizdeki nankör ve vefasız insanları ne kadar çok değil mi? Bugün sizlerle bu konuyu konuşmak istedim. Ara sıra foruma uğrayıp bir şeyler karalamak beni mental olarak rahatlatıyor. Çünkü biliyorum ki bu yolda yalnız değilim. Ve sizlerin muhakkak bir ışık tutana ihtiyacınız olacak.
Soru 1: İyilik yaptığımız insanlardan neden nankörlük görüyoruz? Sevgili, Akraba, Dost, Arkadaş, Komşu vs. Neden hepsi bu yanlışın içinde?
Çünkü insan solipsist varlıktır. Yani köprüyü geçene kadar ayıya dayı deriz. Hepimiz için geçerlidir. Herkes kendi çıkarlarını düşünür hayatta.
Askerde iken Kıdemli başçavuşumuz vardı hayatı operasyonlar ve savaşlarla geçmiş aşırı tecrübeli biri idi. Karısı ve çocukları vardı fakat karısını defalarca aldattığına kendim şahit oldum. Acaba neyi anladı da bu derece soğudu her şeyden??
Komutanım derdi ki deveye diken insanı siken yaranır. Karıncayı sikeceksin ama belini incitmeyeceksin. Ve kendisi de bu doğrultuda incitmeden bizi askerde iken bir güzel öperdi.
Acı gerçek. Çok çok iyi insanlar var bizzat şahit oldum tanıştım onlarla. Ama çoğunluk sikilmekten anlıyor. Ama sikilince size düşman oluyor ama yine de yanınızdan ayrılmıyor ne garip çelişki değil mi?

Çok şey beklemeyin hayattan.. Hayat kısa, Hayaller ağır ve insanlar nankördür. Bunca nankörlükten sonra, Bazılarının ederi kalmadı gönlümde; Kaça deseler hiçe sayarım. İyi niyetli olmak suç mu? Buda yanıtlanması gereken ikinci soru. Buda üçüncü soru neden iyi niyetlisiniz? İyilik yapma ihtiyacı neden hisseder insan. Sanmayın ki dindarlar bu ihtiyacı hisseder. Ben ateistim ama ben bile bu ihtiyacı hissediyorum. Ve tanıdığım bir çok ateistte böyle.

Nankör insan her şeyin fiyatını bilen fakat hiçbir şeyin kıymetini bilmeyen insandır. İnsanlar aynı iyiliği yapınca onu senin görevin zannediyorlar. Bu da muazzam bir nankörlük çeşidir. Karakteri menfaatlerine göre şekillenen zavallı insanlar var. Neden? Çünkü insanlar solipsisttir. SOLİPSİST. (YANİ KENDİ ÇIKARINI DÜŞÜNENNNNNNNNNN)

Tutunduğun dallar çürükse eğer, Rüzgarlar ne yapsın, yeller ne yapsın? Çatı eğri, Kiremetler kırıksa eğer; Yağmurlar ne yapsın, seller ne yapsın?
Ne kadar fedakar olursanız olun gün gelir adı "YAPMASAYDIN" olur.

Bügün kimse için, Bir şeyler yapmak içimden gelmiyorsa; Dün elimden geleni yaptığım halde hep nankörlük gördüğüm içindir. Menfaati bitenin nankörlüğü başlar. Bir de şöyle bir gerçek var. İyilik edecek statü de olduğumuz sürece nankörlükle karşılaşmayız. Acaba neden?

İnsanlar onlar için neler yaptığınızı ANLAMAZLAR. Ta ki yapmayı bırakana kadar. (Örneğin yıllar önce bu forumda yazar çizerdim fark edenler de vardı fark etmeyenler sonradan yazıp çizmeyi bırakınca ne mesajlar aldım görseniz fark etmeyenlerden. Yeniden ve yeniden yazmam için.)
Aynı sofradan yemek yedik. Karnı doyan düşman oldu.
Bir japon atasözü der ki;
Hava biraz soğusun gölge veren ağacı unutursun.
Honoré de Balzac abimiz demiş ki;
İnsanlara, onları size nankörlük yapmaya mecbur bırakacak kadar büyük iyiliklerde bulunmayın.

Anlamayanlar için dilini, Vefasızlar için yüreğini yorma. Çok sevdiğin halde, Uğrunda her şeyi göze aldığın halde bunun karşılığında vefasızlık görüyorsan yanlış kişiye değer veriyorsun. Unutma fazla verilen değer , Başı yere eğer.

Ateş saatlerce yanar suyu ısıtır da su bir saniyede ateşi söndürür...Vefasızlığı en iyi tarif edecek cümle sanırım.
Aslında biz ne yaptıysak kendimiz yaptık. Ufacık bir ilgiyi aşk iki kelime edeni kendimize dost sandık. Unutma dostum unutma. Fazla fedakarlık fazla vefasızlık getirir. Düşenin dostu olmaz derler ama sanki ayakta olanların dostu çokmuş gibi..

Ateistim ama müslüman dostlar için iç ferahlatıcı bir söz bırakıp konuyu kapatıyorum.
Hak etmediğin bir muamele gördüğünde, Unutma; O kişi senin değerini anlamadan ölmez.
Hz. Muhammed. SAV.

Bu satırları yazdıran bir kişi veya kişiler vardır benim için kim bilir? Ama neyse ki bu sözler benim için değil hepimiz için geçerli. Boş yere vefalı insan da aramayın kendinizi yorarsınız.

-Okyanus