UYARI: Bundan sonra yazılarımın çoğunluğunu Derin Devlet kategorisinde fahri üyelere yönelik yazacağım. Bunun bazı nedenleri var aslında. Ama size neden bunu yapma gereği duyduğumu söyleyeyim mi ? O halde aşağıdaki yazıyı aynen alıp üzerinde bir iki ufak değişiklik yapıp paylaşıp kendini çok zeki sanan o kodumun embesil emek hırsızlarına internette denk gelerek anlayabilirsiniz neden böyle bir şeye gerek duyduğumu. Emek hırsızlığına tahammülüm yoktur. Bu ufak uyarımı da paylaştıktan sonra yazımıza geçelim o halde.

Vücudumuzda salgılanan her hormonun birer görevi vardır.

Mesela, İnsülin hormonu kan şekerimizi düzenler; Vazopressin hormonu vücuttaki su dengesini düzenler; Melatonin hormonu uykumuzu düzenler...

Birçok hormon vardır. Bugün ilgileneceğimiz hormonumuz ise 'dopamin hormonu'dur. Dopamin, beynimizde salgılanan bir tür kimyasaldır. Genelde ödül kazandığımız durumlarda tetiklenir ve bu da mutlu olmamızı sağlar. Hayatta birçok şeyden mutlu olabiliriz: sevgiliyle öpüşmek, güzel bir yemek yemek, dizi/film izlemek, yürüyüş yapmak, mastürbasyon yapmak...

Bu liste böyle uzar da gider. Ve kişiden kişiye de dopaminin nasıl salgılandığı değişir. Mesela benim mutlu olduğum şeylerle senin mutlu olduğun şeyler aynı olmayabilir. Bu durumda bende bir durum sonucu salgılanan dopamin sende salgılanmayabilir.

Gayet güzel bir hormon gibi duruyor, değil mi ? Biraz mutluluğun kime zararı olabilir ki ?

Biraz mutluluğun bir zararı olmaz elbet, fakat su yeri gelir adam kurtarır yeri gelir adam boğar. Dopaminin de fazlası zarardır. Ve size kötü bir haberim: maalesef dopamin fazlalığı yaşıyorsunuz. "Ama ben mutlu değilim ki" demeniz bunu değiştirmez. Dopamin vücudunuzda aşırı miktarlarda salgılanmaya devam ediyor ve siz bir noktadan sonra mutluluğun ne olduğunu bile unutur hale geliyorsunuz. Bu yüzden sürekli bir şekilde kısır döngüye giriyorsunuz ve "neden başarısız oluyorum, neden mutsuzum, neden böyleyim neden şöyleyim" gibi gibi sorularla başbaşa kalıyorsunuz.

Suçlu dopamin değil beyler, suçlu sizsiniz. Onu doğru kullanmayarak tüm bu problemleri kendiniz yarattınız. Siz suyu içip kurtulayım derken kendinizi boğuyorsunuz.

Bu arada, siz bir oturuşta kaç bardak bira içebilirsiniz ? Aranızda sağlam keşler olduğuna eminim ama ben naçizane 5-6 bardak içerim. Bundan sonrası beni aşar. Her şeyin de b*kunu çıkarmamak lazım. Fakat geçenlerde bir arkadaşla bara gitmiştik, tabi ben onu da kendim gibi sanma hatasına düştüm. Tabi bu da erkekliğe laf getirmemek için ses etmedi hiç, içti de içti. Öyle "içti" dediğime bakmayın 2.bardakta pert oldu, evine bıraktım.

Gün rezil oldu, arabamın her yerine kustu. Ama bu durum bana güzel bir ders verdi: onun toleransıyla benim toleransım bir değildi. Yani, onun içebileceği bira belki bir birayken benim içebileceğim ise onunkinden çok çok fazla. Bu gerçeği unuttuğum için de izin verdim içmesine, vermez olaydım! Ha tabi ben anamın karnından 5-6 bira içer halde doğmadım. Fakat zamanla 1-2 biradan 3-4 biraya ve ondan da 5-6 biraya çıktı vücudumun alkol toleransı. Bu adamın bir birada kafası çakır keyif oluyorken ben bu çakır keyifliği anca 5-6 birada yakalayabiliyorum. Ha, tabi bunun çok çok yukarısına da çıkabilirim ama hayvanlığın lüzumu yok.

Ne mi demek istiyorum ? SİZİN DOPAMİN TOLERANSINIZ YÜKSEK.

Evet, aynen öyle. Öyle bir tolerans geliştirmişsiniz ki, artık basit şeyler bile sizi mutlu edemez hale gelmiş. Çünkü beyninizin kimyasını bilmiyorsunuz. Bu yüzden onu bu hale getirdiniz. Şöyle örneklendirelim:

DERS ÇALIŞMAK = 5 DOPAMİN

KİTAP OKUMAK = 10 DOPAMİN

DİZİ/FİLM İZLEMEK = 50 DOPAMİN

ARKADAŞLARLA BULUŞMAK =100 DOPAMİN

SEVGİLİYLE BULUŞMAK =150 DOPAMİN

Şimdi, beyninizde yaptığınız her aktiviteye karşılık gelen dopaminlerin bunlar olduğunu düşünelim. Size seçenek sunuyorlar, diyorlar ki "ya ders çalışacaksın ya da kitap okuyacaksın ?"

Hangisini seçerdiniz ? Eh, kitap okumak ders çalışmaktan biraz daha zevkli gibi değil mi ? O zaman haydi kitap okuyalım. Ama o da ne! Netflix'te hep beklediğimiz o dizi/film çıkmış. Aman bee, kim takar kitabı ? Hadi açalım da izleyelim biraz. Oo, arkadaşların arıyor. Açsana telefonu. Ne o ? Buluşmaya mı çağırıyorlar ? Evde oturmaktan iyidir. Hadi kalk gidelim. Arkadaşlarını da özlemişsin epey. Muhabbet güzel dönüyor. Ama bir dakika! Kız arkadaşın aradı. Buluşmak istiyor. Oha, satacak mısın lan arkadaşlarını ? Valla kusura bakmasınlar gece yatağa tek yatmaktansa manitayla yatmak daha güzel....

Vee bingo! Dopamin patlaması yaşıyorsun kardeşim.

Sevgilinle buluşmak varken, basit bir kitap sana niye zevk versin ki, değil mi ? Artık beynin diğer şeylerdeki mutluluğu, yüksek dopamini hissetmiş bir kere. O halde elbette kitap okumaya, projelerin için düşünmeye, ders çalışmaya yüz çevirecektir. İşte, sen böyle böyle dopamin toleransını yükseltir hale geliyorsun. Ve artık bir noktadan sonra basit şeyler, mesela bir kitap okumak bile sana mutluluk vermez hale geliyor.

Elbette size bir keşiş gibi yaşayın demiyorum, ama bazı davranışlarınıza çeki düzen getirmelisiniz beyler. Yoksa yolunuz yol değil. Yolun ucunda b*k gözüküyor benden demesi. Bakın, yazının başında ne demiştim ? Dopamin ödül durumlarında tetiklenir. Siz beyninize kısa vadeli ödüller vermeye alıştırdıkça o da uzun vadeli olanlardan vazgeçmeye ve kısa vadelilere bağımlı hale gelmeye başlayacaktır.

Mesela günde 50 sayfa kitap okumak bir sene sonra size çok şey katabilecek uzun vadeli bir hedeftir, az bile olsa nihayetinde bu da bir dopamin salgılar. Kendinizi kısa vadeli ödüller yerine uzun vadeli olanlar alıştırmaya başlayın. Hatta öyle ki, bir noktadan sonra beyniniz bu uzun vadeli hedefler arasından bile dopaminine göre seçim yapacaktır. Yani, bu süreç hiç bitmez. Sürekli devam etmelisiniz. Başarılı insanları başarılı yapan da budur zaten. Onlar ufak şeylerden mutlu olmasını bilirler. Mesela saatlerce kitap okuyabilirler, e canları mı sıkıldı ? E hadi o zaman biraz yürüyeyim derler. Eve gelirler ve aileleriyle vakit geçirirler. Beyinlerini bunlardan zevk almaya alıştırmışlardır. Adamın kitap okumaktan vazgeçince biraz daha zevkli olarak nitelendirip yaptığı şey bile yürümek gibi sağlıklı bir eylemken sen bir anda olayı arşa çıkarıp dizi filme, oyuna sarıyorsun.

E ne yapsın olum bu beyin ?

Beyler bakın tehlikeli günlerdeyiz, başımıza bir virüs musallat olmuş durumda. Bu virüsten kendimizi korumaya çalışıyoruz. Elbet bu virüs de bir gün bitecek, ama ya peki beynimize sürekli saldıran virüsleri ne yapacağız ? Mesela, dopamin fazlalığı sizce de bir hastalık değil midir ? Lan ufacık şeyden bile mutluluk duyamıyorsun. Sence de bir sorun yok mu ortada ? Mesele dalak, akciğer, kalp olunca "hastalık" diyoruz de beyinle ilgili olunca neden hastalık olmuyor ? Gayet de psikolojik bir hastalıktır bu. Ve bu hastalığa da siz sebep oluyorsunuz, yani kendi kendiniz virüsü haline geliyorsunuz. Bunu yapmayın.

O halde beyninizin kimyası ile oynamayın. Dopamin diyetine girin ve hayatınızda sizi geriye çeken, başarınız, mutluluğunuz önünde göre göre bile bile yaptığınız tüm hatalardan vazgeçin. Bırak kardeşim o diziyi filmi izlemeyi, sil o uygulamayı! Ne kattı sana hayatında ? Aç onun yerine kitap oku, hayat evren yaratılış üzerine düşün. Zevk almıyor musun bunlardan ? Alma! Ama devam et. Zevk almayan sen değilsin, beynin. Çünkü onu saçma sapan zevklere alıştırmışsın. Bu yüzden basit şeylerden zevk alamaz hale gelmiş. Ama bu devran böyle sürmez. Sen değiştirebilirsin. O halde iradeni kullanıp bu yeni hayat tarzına kapı aralayacaksın. Bu günden sonra dopamin detoksuna gireceksin. Şu evde yatıp evde kalktığınız günleri iyi değerlendirin, iyi düşünün, hayatınızda iyi değişiklikler yapın.


Ha bu dediklerimi uygulamazsan da sen bilirsin tabi, orası beni zerre alakadar etmiyor valla dostum.

Hadi kendine iyi bak!

Kafama takılan bazı şeyler oldu. Ben oyun da oynuyorum dizi de izliyorum ama bunlara çalışmaya ayırdığımdan daha az vakit ayırıyorum. Önceden pek fazla oyun da oynamıyordum ama çalışmaktan iğrendiğim için oynamaya başladım ve gerçekten de daha az iğreniyorum artık. Şimdi bu yazıya göre oyunu ve diziyi bırakırsam bunlara gerek kalmadan da iğrenmem azalacak ve yaptığım ufak şeylerden mutlu mu olacağım ?

Derin devlet kategorisi nedir?

Eline sağlık sanırım bu günlerde yaşadığım mutsuzluğun sebebini buldum

Yeni başladığım hayatımda, yıldızları seyredip, evreni düşünemekten bile mutlu oluyorum. Su içerken, boğazımdan geçerken o suyu hissetmem bile bazen istemsiz beni mutlu ediyor.

Bazılarınız, 7/24 PC başında, "elbet bir gün bee" diyip iç geçiriyor. Ne zaman kardeşim? Ben spora başladığımdan beri daha 1 gün ara vermedim. Hamlık atarkende 7 gün gittim. Bayram geldi, evde yaptım. Karantina geldi evde yapıyorum.

Ben bahane bulup "aman bee, vücudu dinlendirirm nede olsa" diyemez miydim? Öyle bir derdim ki. Ama ben o tembel vücuduma, izin vermedim. Her gün kalkıp idmanımı yapıp, götümden ter akıtıyorum, o götümdeki ter beni mutlu etmeye yetiyor.

kısmanız gereken şeyler kesinlikle sevgiliyle buluşmak gibi aktiviteler değil. günde 5 posta 31'iniz yoksa veya uyuşturucu falan kullanmıyorsanız bu tarz şeyler gereksiz bence. hem çalışıyorum hem dizi izliyorum, film izliyorum, sosyal medyada takılıyorum.. bu tip şeyleri kısmak sizi memnun etmez bunlar gündelik ve beyninizde ki dopamini zaten "doğal" olarak salgılatan, üreten şeyler... mesela gidip e*oin kullanırsan doğal yollarla hiç bir şekilde salgılayamayacağın kadar çok dopamin salgılarsın ve tam anlamıyla skip atar dengeni ve bir daha hiç bir gündelik tat aldığın şeyin senin için bir anlamı olmaz. ama dizi/film kitap zart zurt şeyler gündelik basit şeylerdir. kısılması gereken şeyler değiller. isterseniz kısabilirsiniz tabii zamanında bu tarz şeyler denedik tecrübelerimi aktarıyorum gibi düşünebilirsiniz plasebo etkisinden öteye gittiğini düşünmüyorum şahsen bu tip uğraşların. mutlu olmak istiyorsanız kısmak yerine arttırmaya bakın "yararlı" şeyleri. para kazanın, netlerinizi arttırın, daha çok test çözün daha çok çözün daha çok çözün daha çok çalışın kendinize küçük hedefler koyun ve ulaşın sürekli deneyin. yani demek istediğim basit ve saçma sapan beyninizin kimyasını bozma şansı olmayan şeyleri kısmanın size pek bir faydası dokunmayacaktır ( bence, sadece en fazla plasebo etkisi yaratır öyle olduğunu sanırsınız ). yeni şeyler üretmeye bakın, erkeği mutlu ve güçlü hissettiren çalışmak ve üretmektir. bu tip gündelik ve doğal şeyler beyninizin kimyasıyla oynayamaz.

straightest man' Alıntı:

kısmanız gereken şeyler kesinlikle sevgiliyle buluşmak gibi aktiviteler değil. günde 5 posta 31'iniz yoksa veya uyuşturucu falan kullanmıyorsanız bu tarz şeyler gereksiz bence. hem çalışıyorum hem dizi izliyorum, film izliyorum, sosyal medyada takılıyorum.. bu tip şeyleri kısmak sizi memnun etmez bunlar gündelik ve beyninizde ki dopamini zaten "doğal" olarak salgılatan, üreten şeyler... mesela gidip e*oin kullanırsan doğal yollarla hiç bir şekilde salgılayamayacağın kadar çok dopamin salgılarsın ve tam anlamıyla skip atar dengeni ve bir daha hiç bir gündelik tat aldığın şeyin senin için bir anlamı olmaz. ama dizi/film kitap zart zurt şeyler gündelik basit şeylerdir. kısılması gereken şeyler değiller. isterseniz kısabilirsiniz tabii zamanında bu tarz şeyler denedik tecrübelerimi aktarıyorum gibi düşünebilirsiniz plasebo etkisinden öteye gittiğini düşünmüyorum şahsen bu tip uğraşların. mutlu olmak istiyorsanız kısmak yerine arttırmaya bakın "yararlı" şeyleri. para kazanın, netlerinizi arttırın, daha çok test çözün daha çok çözün daha çok çözün daha çok çalışın kendinize küçük hedefler koyun ve ulaşın sürekli deneyin. yani demek istediğim basit ve saçma sapan beyninizin kimyasını bozma şansı olmayan şeyleri kısmanın size pek bir faydası dokunmayacaktır ( bence, sadece en fazla plasebo etkisi yaratır öyle olduğunu sanırsınız ). yeni şeyler üretmeye bakın, erkeği mutlu ve güçlü hissettiren çalışmak ve üretmektir. bu tip gündelik ve doğal şeyler beyninizin kimyasıyla oynayamaz.

Genişletmek için tıkla ...

Güzel kardeşim, sana göre beynin kimyasını bozmaz dediğin şey başkasına göre gayet de bozucu olabilir. Film, dizi izlemek gibi aktivitelerin ufak olduğuna neye göre karar veriyorsun ? Nöroplastisite denen bir durum vardır. Yani beyin değişime açık bir organdır. Bu da benim beynimin yapısıyla senin beyninin yapısının aynı olmadığını gösteriyor. Sana göre dizi film izlemek çok da dopamin salgılamıyor olabilir ama ya durum bana göre öyle değilse ? Bu organ öyle kalp dalak gibi değil ki "şöyledir ya da böyledir" diyebilesin. Bugün dünya uygarlığı bile bu organın herkeste farklı çalışmasının sonucunda meydana gelmiş farklılıklar çemberinden oluşuyor.

Ayrıca, sen ne dersen de. Film ya da dizi seyretmek daima kitap okumak, odanı toplamak ya da ders çalışmaktan daha fazla dopamin salgılar. Kısa süreli bir eylemdir bu. Diğerleri ise uzun süreçlidir. Sen nasıl bakarsak bak olaya, beynin kimyası budur. Bu konuda yüzlerce araştırma yapılmış durumda. İnternette "Side Effects of too Much Dopamine" diye aratıp saygın kuruluşların makalelerini okuma zahmeti gösterirsen dediğim konuyu doğru bir şekilde kavramış olabilirsin.

Bir de, hani demişsin ya "hem dizi film izleyip hem de amaçlarımıza odaklanabiliriz" diye. Senin bir günün 30 saat falan sanırım ? Ne güzel! Bizimki 24 saat. Onun da 8 saati uykuya gidiyor zaten. Anlayacağın biz senin kadar şanslı değiliz. O yüzden zamanımızı daha doğru düzenlemek zorundayız. Keşke senin gibi 30 saatimiz olsaydı da biz de bir yandan dizi film izleyip bir yandan da amaçlarımız için çabalayabilseydik(!)

Ayrıca, bak bakalım senin plasebo olarak gördüğün konuyla ilgili bilim dünyasının saygın kuruluşları neler diyorlarmış:

The Neuroscience of Pleasure and Addiction

Dopamine Modulates Effort-Based Decision-Making in Rats

https://www.cell.com/cell/fulltext/0092-8674(95)90145-0

https://www.centersite.net/poc/view_doc.php?type=doc&id=48370&cn=1408

Merak etme, bir konuyu buraya yazarken araştırma süzgecinden geçirmeden yazmıyorum. Rahat olabilirsin.

Derin devlete yazmanız çok mantıklı kopyalayanlar oluyor ama keşke oraya girmenin yollarını da paylaşsanız da kopyalayanlar yüzünden diğer kişilerde yanmasa.

Aman Reis sensiz olmaz kurunun yanında yaşı da yakma.

@Nirvana adlı kullanıcıdan alıntı olarak bu konuyla ilgili :
Serotonin dopaminerjik nöronlardaki reseptörlere bağlanarak dopamin salgılanmasını azaltır.

Yani Serotonin doyum (tatmin) olma hissi verir. Dopamin her arttığında serotonin hormonu azalıyor. ve Ödül sistemi sürekli çalışır halde kalıyor.
SEROTONİN DENGESİZLİĞİNİN BELİRTİLERİ


-Takıntılı olmak (OKB)
-Gece hoş olmayan ve canlı rüyalar görmek (REM KABUSU)
-İştah eksikliği veya fazlalığı
-Aşk acısı çekmek
-Bağışıklık sisteminizin zayıf olması ( Serotonin az ise stres hep daha fazla olur )
-Depresif olmak (Gün içinde kendini kötü hissetmek.)