- Katılım
- 30 Ekim 2019
- Mesajlar
- 63
- Tepkime puanı
- 71
- Yaş
- 25
- Şehir
- İzmir
2016 yılında bir kızla tanıştım, arkadaş vasıtasıyla. İlişkimiz bayağı sürdü. İkimizin de ergenlik çağındaydı bu ilişki; o 16 ben 18 yaşındaydım. Kız benim ilgi alanıma adeta sürüklendi, benim için değişmeyi göze almıştı, hiçbir şey demememe rağmen. O zamanlar -şu anki tiktok gibi...- Snapchat falan meşhurdu. Ben bu uygulamalara tilt olan biriy(d)im. Kullandığı için uyarmıştım, dinlemedi. -sebebi her ne kadar saçma olsa da- İlişkimizi bitiren nokta burasıydı. Yıllar geçiyor. Geçtikçe birbirimizi unutamıyoruz. Birbirimizi üzerek ödeşmiştik. Ama sonrası... Kıza kendimi çok gizlemiştim. O zamanlar korkardım, özgüvenim yoktu... Hatta kız bu duruma o kadar alışmıştı ki; 4-5 ay önce, 4 yıl sonra ilk defa telefonda konuştuk. Alışılmadık bir şeydi bu, onun için. Telefon ile konuşurken kilitleniyordu, Hatta arkadaşımın annesini bile aramış bana ulaşamadığı için-bir defalığına aramıştım engel attı diye-. Sonrasında ise bana ihtiyacı olduğunu söylemişti, Nedenini sordum ve Buluşmak istediğini söyledi. Buluşmaktan korktuğum için-kendime itiraf edememiştim- olmaz dedim. Tabi her sene en az 1 kez sinyalleşiriz. Bu sene ise ne yapacağımı bilmiyorum. Yani o kadar kızla birlikte oldum, lakin hiçbirisi yerini tutamadı.
Fakat Beyler şöyle bir durum var; Kızla doğru düzgün, yani pürüzleri sonuçlandırmak dışında konuşamıyorum, zira hemen kaçıyor. Bunu neden yapıyor bilmiyom...
Birde size sorayım dedim. Siz olsanız ne yapardınız beyler?
Duygusal düşünmek istemiyorum, fakat mantığımın önüne geçmesine de engel olamıyorum.
Fakat Beyler şöyle bir durum var; Kızla doğru düzgün, yani pürüzleri sonuçlandırmak dışında konuşamıyorum, zira hemen kaçıyor. Bunu neden yapıyor bilmiyom...
Birde size sorayım dedim. Siz olsanız ne yapardınız beyler?
Duygusal düşünmek istemiyorum, fakat mantığımın önüne geçmesine de engel olamıyorum.