Öncelikle psikologla birlikte korktuğum cekindigim şeylerin listesini çıkardık. Bunların yanına adres sorma, tanımadığım kisilere selam verme gibi şeyler de ekledik. Ben bunların cogunu sırayla yaptım, yapabiliyorum da eskisi kadar kaygim yok. Ama kızlarla konuşma hoslandığımı belirtmek ve kendine güven yönünden eksikleri hala mevcut.
Sosyal Fobi yenme üzerine tavsiyeler
- Konbuyu başlatan Yenibiri
- Başlangıç tarihi
Aslına bakarsan inadına rezil olup ucunda ölüm olmadığını görmem de gerek.
Herşeyin yavaş yavaş olacağının farkındayım . Bazı şeylerde aşama kat ettim Sanirim henüz daha herseyi deneyecek zamanım olmadı. Virüs nedeniyle. Teşekkür ederim detaylı yanıt icinBen psikoloğa insanlaral konuşamadığım için gitmiştim. Yemek yerken ortamda tuz benden uzaksa onu insanlara söyleyemiyordum kalkıp kendim alıyordum, adres sormak yerine kaybolmak daha cazip gelirdisokağa çıktığımda her an üzerimde korku vardı, büyük binaların tepesinden kafama saksı düşmesinden(kafama hiç saksı düşmedi), insanların sebepsiz yere beni dövmesinden korkardım(hiçkimseden sebepsiz yere dayak yemedim), kızlarla konuşmak desen zaten zülum gibiydi. Hep kafamda senaryolar kurardım. Hem anksitete hem sosyal fobim vardı. Yendim şükür. Alışkanlıklarımız bizi şekillendiriyor hep olumsuz düşünürsek olumsuz bir yaşam süreriz. Anksiyetem yüzünden ocağın altına açık unuttuğumu sanar 5 kere kontrol ederdim, kağıt zımbalıcağım zaman doğru değilmi diye sürekli kontrol ederdim. Yavaş yavaş düzelterek yendim.
Bende psikolağa gittim bu yuzden bana antidepresan yazıp geçti sorunumu bile dinlememişti. Neyse ki bilgili bir psikoloğa denk gelmişssin.
Shakespearın bir lafı vardı. Yüksek tepeleri başta yavaş bir şekilde çıkman gerekir diye. Bu işler öyle ilk başta adres sormayı öğrendim sonra kızlarla flört etmeyi öğrendim.
Çok haklisin ailem de aşırı koruyucu davranıyor. Korkutarak buyutuyorlar bu da bilinçaltına işliyor. Böyle olmak istemiyorum inş yenecemKızlardan red yemekten korkma çünkü kazan kazan durumu var. Kabul ederse kız arkadaşın oluyor kazanıyorsun, şayet redderse kendinde ne eksik olduğunu anlayıp onu tamir ediyorsun her türlü kazan durumu var. Zamanında ailem hep beni korkuturdu, dışarısı kötüdür şöyle böyle diye lanse ederdi onun sonucunda olan bir durum. Hayatımda ilk defa 2 yıl önce yanımda ailem olmadan şehir dışına çıktım(oda daygame eğitimiydi
Hep el bebek gül bebek büyütüldüğümüz için bu korkularımız. Biraz acı çekmemiz gerekiyor.
Kardeşim, ben 10 11 yaşımdan 15 yaşıma kadar sosyal fobi yaşıyordum. Çok çok üst seviyedeydi. Hatta, açık öğretim lisesine sosyal fobiden yazıldım öyle söyliyim. Nasıl yendin dersen, babamın çalıştığı iş yerine gidiyordum çünkü hiç arkadaşım yoktu ve onlar benden nereden baksan 6 7 yaş büyüktü. Oradaki insanlarla muhabbet kura kura tavsiye ala ala tam bir p*ç erkek oldum diyebilirim. Ama, ilk zamanlarda çok zorlandım bilgisayarımı bilerek bozdum çünkü iletişimde ne zaman başarısız olsam bilgisayara sarılırdım ve sorunu daha da çözülmez yapardı. Hatta fobiyi yendiğime kendim bile inanamadım. Çünkü, babamla konuşmaya çekinen bir insandım. Yani, iletişim kuracaksın ilaçlar çözüm değil boşuna zaman kaybetme. Ama hala az az sosyal fobim var maalesef ama o da zamanla geçiyor.
