- Katılım
- 24 Mart 2020
- Mesajlar
- 27
- Tepkime puanı
- 21
- Şehir
- Çanakkale
Dostlar merhaba. Uzun ilişki hakkında soru sormak istiyorum. Kız arkadaşımla 2 sene önce mezuna kalma senemde tanıştık. . Beraber sınava çalışıyoduk ve vaktimizin çoğu birlikte geciyodu. Sınav senesi olduğu için çok umursamıyodum arkadaş ortamıdır vs. ve bir sene boyunca hiç arkadaş yapmadım olanları da saldım sadece onunlaydim. Oyunumu güzel oynadım ve bu kızla sevgili olduk ve sınava birlikte hazırlandık. Her şeyimiz beraber olmuştu artık. Ve birbirimize çok uyumlu olduğumuz için ve onunla eğlendiğim için ilişkimiz uzun sürdü. Sıkıntı üniversiteye geçtiğimizde başladı. Çünkü kız arkadaşım sınav senesi neredeyse tüm hayatımı onunla ders çalışarak molalarimi onunla vererek her seyimi onunla yaparak vakit geçirmeme alıştığı için artık tüm vaktimi ona vermedigimde sen çok değiştin beni artık hiç sevmiyosun demeye başladı. Aramızdaki uyum ve onu sevdiğimden dolayı alttan aldım hep. Ama arkadaşım kalmadı haftanın 3 4 günü anca boşluk var okuldan bunun da 3 gününü sevgilimle geçiriyoruz. Ve ben üniversiteye gectigim için çok arkadaşım olsun takılalım falan istiyorum. Sorun şu ki kız arkadaşımın hiç arkadaşı yok ve dışarı çıkmak istediğinde, biriyle konuşmak istediğinde, herhangi bir şey istediğinde benimle olmak istiyor. Geceleri konuşmadan uyumayalım gün içinde konuşalım. Haftada 3 gün buluşalım istiyor. Bende çok istiyorum onunla vakit geçirmek ama bazen kendime ayırmak istiyorum zamanımı. Çünkü akşam spora gittiğimde tek başına sıkıldığı için bana trip atıyo. Kuzenime kalmaya gittiğimde onunla ilgilenmedigim için benimle kavga ediyo. Kendisi benimle çok ilgili. Gerçek anlamda bana çok değer verip çok ilgileniyo. Ha yalnız olduğu için konuşacak kimsesi olmadığı için beni ilah gibi görüyo olabilir ,belki de yalnız olmasa deli gibi sevmeyecek beni ama şuan onun hayatının aşkıyım. Bende onu çok seviyorum gerçekten çok değerli biri. Ama artık yorulmaya başladım. Etrafımda hickimse kalmadı. Üniversitede iki üç arkadaş edineyim diyodum sosyal olayım diyodum ama onunla ilgilenmedigimde kız arkadaşımla kavga ettiğimiz için arkadaş ortamında '' bu çocuk bizleyken sevgilisiyle kavga ediyo'' denilerek çağrılmamaya ve ortamın sıkıcı kişisine dönüşmeye başladım. Sonuç olarak bende sevgilimde yalnız kaldık. Öyle bi hale geldim ki bugün buluşmak istedi ama Çarşamba ve Perşembe günleri zaten buluştuk biraz ara açılsın istediğim için bugün çıkasım yok evde olucam dedim. Ve trip seansimiz başladı. Benim verdiğim değeri vermiyosun,benimle buluşmak istemiyosun,beni sevmiyosun vs vs.Alttan alıp onu çok sevdiğimi sadece evde oturmak istediğimi söyleyince benimle bulusmamak için bahane üretmene gerek yok istemediğini söyleyebilirsin gibi tepkiler alıyorum. Arkadaşlar gerçekten yanlış mı yaptığım anlamıyorum. Tamam çok seviyo değer veriyo bana bende onu çok seviyorum ama yoruluyorum.
Ayrılmak istedim. Kendisi çok üzüldü,zaten arkadaşı yok bide ben gidersem yapayalnız kalıcak onun üzülmesine dayanamıyorum. Onu ve ilişkimizi seviyorum fakat bu şekilde bende oda yıpranıyo. Kendisine bı hobi bulmasını hep benimle olamayacağını söyledim. Başladığı hobiden çabucak sıkıldı. Ben sana vaktini hayatımı ayırabiliyosam sende ayirabilmelisin falan diyo. Onunla ayrılınca yapayalnız kalıyorum evet. Oturup dertlesecegim biri bile kalmadı şuan onla da çok zorlanıyorum onsuz da. Bu yüzden de ayrılmak zor geliyo biraz. Çok büyük konfor alanına girdim. Hiç oyun oynamiyorum tamamen kendim olarak davranıyorum. Hatta beta gibi bile davranıyorum. Ama o böyle de seviyo beni istiyo hep ve bana da kolay geliyo açıkçası. Tüm vaktim onunla geciyo çünkü.
Biraz karmaşık anlattım ama ne yapacağımı bilemiyorum dostlar bu. Onu seviyorum 2 senedir emek verdik bu ilişkiye. Oda beni çok seviyo. Ama yoruluyorum. Onunla da olmuyo onsuz da anlamı olmuyo. Onu bıraktıktan sonra çok pişman olmaktan korkuyorum biraz. Bide son olarak yalnız kalıp kendini çok uzmesinden de korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Ayrılmak istedim. Kendisi çok üzüldü,zaten arkadaşı yok bide ben gidersem yapayalnız kalıcak onun üzülmesine dayanamıyorum. Onu ve ilişkimizi seviyorum fakat bu şekilde bende oda yıpranıyo. Kendisine bı hobi bulmasını hep benimle olamayacağını söyledim. Başladığı hobiden çabucak sıkıldı. Ben sana vaktini hayatımı ayırabiliyosam sende ayirabilmelisin falan diyo. Onunla ayrılınca yapayalnız kalıyorum evet. Oturup dertlesecegim biri bile kalmadı şuan onla da çok zorlanıyorum onsuz da. Bu yüzden de ayrılmak zor geliyo biraz. Çok büyük konfor alanına girdim. Hiç oyun oynamiyorum tamamen kendim olarak davranıyorum. Hatta beta gibi bile davranıyorum. Ama o böyle de seviyo beni istiyo hep ve bana da kolay geliyo açıkçası. Tüm vaktim onunla geciyo çünkü.
Biraz karmaşık anlattım ama ne yapacağımı bilemiyorum dostlar bu. Onu seviyorum 2 senedir emek verdik bu ilişkiye. Oda beni çok seviyo. Ama yoruluyorum. Onunla da olmuyo onsuz da anlamı olmuyo. Onu bıraktıktan sonra çok pişman olmaktan korkuyorum biraz. Bide son olarak yalnız kalıp kendini çok uzmesinden de korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım?
