Sadece kitap okuyarak müzik dinleyerek , yazı yazarak ve genel ihtiyaçlar ile vakit geçiriyorum.Bilgisayarımdaki tüm oyunları sildim,instagrama girmiyorum,telefon genelde kapalı olur wp ye girerdim arada sırada ona bile girmiycem işlenmiş gıdalardan uzak durmaya çalışıyorum hatta yumurtama kattığım baharat karışımını bile kullanmayacağım.Kendimi rahip gibi hissediyorum ama olsun eğer oyun silmeseydim illaki iradem kırılıp girecektim bunu bildiğim için kendime sahip çıkarım yalanlarına kanmadım ve sildim.Birşeyler yapmamak,zamanımu boş geçirdiğimi düşünmek beni b*k gibi hale sokuyor ve bu halden kaçmak mantıklı bir seçim olacağına karar verdim.Kendini bilmek keşfetmek belkide herşeyin işin başı bile olabilir.Sorgulamadığım işe girişmem,çünkü izlediğim flimler diziler vs bunlar beni yalnış yönlendiriyor olabilir ve gerçeklik algımın bozulması düşünmek istemiyorum.Ben 16 yaşlarımda resturanta çalışırdım ve okuluma giderdim hergün tek sıkıldığım benim kararlığımı bozan şey keşke biraz daha kitap okuyabilsem diye yakınırdım genelde okulda uyurudum,düsensiz iş hayatım olduğu için alışamadım bazen ilk günden zor bile geliyordu,hele resturantaki müşterileri hızlıca çıkartmak için kullanılan psikolojik baskı banada vuruyordu, daha zor hayatlar ve işler var diyip kendimi tatmin ediyordum.Neyse iş bitti sizce ne oldu ben kitap bile okumuyordum ilken beynim çalışıyor sadece geziyordum oyun oynuyordum arkadaşlarla takılıyordum,alışkanlığım olduğu için 2 haftada bir kitap suçluluk duymamak için kitap okurdum ama yetmiyor neden? kendimi yetersiz hissediyordum.Okul bittiğinde 18 saat çalışıp 3 saat uykuyla 12 14 saat çalıştığım oluyordu ağlamak istiyordum bu günler şimdilerde aklıma geliyor keşke bukadar saat kitap okusam diyorum ama sadece diyorum.Günler geldi geçti bugündeyiz artık yeter dedim uykum düsensiz, herşeyi berbat etmişim, neyapacağımı bilmiyorum, kafam bulanık.Kendim ile şundan eminimdirki oda istiyorsun ama çalışmıyorsun sonuş başarısız hadi yarım zamanda başlayım diyorum buda lan hergün 2 saat çalışsan günde 8 saat çalışmıycaktın diyorum yani pişmanlıktan doğan kendime nefretim mahvediyor sülüğüm bu duygu benim bundan kaçmak için alkol sigara hazır yemek vs gibi sahte ödüllendiricilere başvuryordum şimdi ise gerçek başarılara bugün ben bunu yaptım diyerek ve şuan dün yaşadığım tatsız olaydan sonra bile iyi hissediyorum.

Genelde bir şeyi istiyorsam kaçmak için oluyor cidden neyi neden istediğimi bilecek bilgeliğe ulaşamadım kendimi birazda olsa bilmemin ve buna göre yaptığım icratler beni çevremde başarılı yaptı yalnız ben kendimi evet oldu diye hissedemiyorum tatmin olamıyorum ödül ve ceza sistemiyle.Kendim anlam yüklediğim şeylere basit bir yürüyüş olsun daha tatmin edici özelliğe sahip.Konfor tuzağından,kollektif akımlardan,cahilliyetten doğan körlükten kurtulmaya çalışıyorum.Forumun faydasını hayatımda gördüm teşekkürler hepinize ...

Düşüncelerin çok güzel unutma yalnız değilsin biz burda gelişime aç, üstüne koydukça koymak isteyen bir aileyiz gibi düşünebilirsin. Kendini asla yetersiz hissetme bu konu da kuşcu başı'nın dopamin detoksu adlı konusunu oku ve uygula. Beynini, zihnini, bakış açını kendi istediğin gibi şekillendirebilirsin tüm ipler senin elinde.

( her gün açıp tekrar tekrar okuyorum, beynimin eski konfor alanına dönmesine izin vermemek için.)
bkz. Neden Dopamin Detoksuna Girmelisin ? | Alfaloji Forum

İşte böyle kardeşim. Yalnız olmadığını asla unutma. Bu şekilde devam.